ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ John Roebling က နယူေယာ့ခ္က ဘရြတ္ကလင္းတံတားကို တည္ေဆာက္ခဲ့စဥ္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
၁၈၇၀ ခုႏွစ္မွာ နယူးေယာ့ခ္ကေန ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းကို သြားဖို႕ တံတားထိုးဖို႕ ၾကံစည္မိပါတယ္။ သူဟာ အဲဒီတံတားကို ေဆာက္လုပ္ဖို႕ ျပင္ေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ဒီတံတားေဆာက္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ၀ိုင္းကန္႕ကြက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္တုန္းက သူေဆာက္မယ့္တံတားရဲ႕ အရွည္ဟာ အလြန္ရွည္လ်ားၿပီးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႕ေျပာၾကတဲ့အျပင္ ေျမသားအေျခအေနကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆိုးရြားပါတယ္။
မၾကာပါဘူး သူနဲ႕ သူရဲ႕ဟားဟာ သူတို႕အိပ္မက္ျဖစ္တဲ့ ဒီတံတားကို စတင္ေဆာက္လုပ္ၾကပါတယ္။သူ႕သားကေတာ့ ၀ါရွင္တန္လို႕ေခၚပါတယ္။ တံတားေဆာက္ရင္း ဂၽြန္ဟာ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ မေတာ္တဆျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးကလဲ အရူးသားအဖေပါ့ မျဖစ္နိုင္တာကို ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ ေရထဲကေန ေလွနဲ႕သြားခ်င္ရင္ ရတာကို လွ်ာရွည္တယ္ေပါ့။ေဆးရံုတက္ေနရင္းနဲ႕ ေဂ်ာ့ဟာ အေလ်ာ့မေပးဘဲ တံတားေဆာက္ဖို႕ကိုသာ အားသန္ေနၿပီးေတာ့ ရွိသမွ် ေငြအား လူအား စိုက္ထုတ္ၿပိးေတာ့ ေဆာက္လုပ္တာ ၁၃ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ တံတားၾကီး လံုး၀ၿပီးစီးသြားပါတယ္။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႔သားေတြလဲ အလြန္လွပၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ တံတားမို႕ အံအားသင့္ေနၾကပါတယ္။ ယခင္က ၃ နာရီေလာက္သြားခဲ့ရတဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းကို တံတားကေနဆို ၁ နာရီေလာက္ ျမင္းလွည္းနဲ႕ သြားနိုင္တဲ့အတြက္ အရမ္းအဆင္ေျပပါတယ္။
အဲဒီတံတားဟာ အခုထက္ထိ ရွိေနၿပီးေတာ့ မပ်က္စီးေသးတဲ့ ဂၽြန္ရဲ႕ အိမ္မက္တံတား ဘရြတ္ကလင္းတံတားအျဖစ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနပါတယ္။
ေမာင္စိုင္း
၁၈၇၀ ခုႏွစ္မွာ နယူးေယာ့ခ္ကေန ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းကို သြားဖို႕ တံတားထိုးဖို႕ ၾကံစည္မိပါတယ္။ သူဟာ အဲဒီတံတားကို ေဆာက္လုပ္ဖို႕ ျပင္ေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ဒီတံတားေဆာက္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ၀ိုင္းကန္႕ကြက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္တုန္းက သူေဆာက္မယ့္တံတားရဲ႕ အရွည္ဟာ အလြန္ရွည္လ်ားၿပီးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႕ေျပာၾကတဲ့အျပင္ ေျမသားအေျခအေနကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆိုးရြားပါတယ္။
မၾကာပါဘူး သူနဲ႕ သူရဲ႕ဟားဟာ သူတို႕အိပ္မက္ျဖစ္တဲ့ ဒီတံတားကို စတင္ေဆာက္လုပ္ၾကပါတယ္။သူ႕သားကေတာ့ ၀ါရွင္တန္လို႕ေခၚပါတယ္။ တံတားေဆာက္ရင္း ဂၽြန္ဟာ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာ မေတာ္တဆျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးကလဲ အရူးသားအဖေပါ့ မျဖစ္နိုင္တာကို ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ ေရထဲကေန ေလွနဲ႕သြားခ်င္ရင္ ရတာကို လွ်ာရွည္တယ္ေပါ့။ေဆးရံုတက္ေနရင္းနဲ႕ ေဂ်ာ့ဟာ အေလ်ာ့မေပးဘဲ တံတားေဆာက္ဖို႕ကိုသာ အားသန္ေနၿပီးေတာ့ ရွိသမွ် ေငြအား လူအား စိုက္ထုတ္ၿပိးေတာ့ ေဆာက္လုပ္တာ ၁၃ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ တံတားၾကီး လံုး၀ၿပီးစီးသြားပါတယ္။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႔သားေတြလဲ အလြန္လွပၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ တံတားမို႕ အံအားသင့္ေနၾကပါတယ္။ ယခင္က ၃ နာရီေလာက္သြားခဲ့ရတဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းကို တံတားကေနဆို ၁ နာရီေလာက္ ျမင္းလွည္းနဲ႕ သြားနိုင္တဲ့အတြက္ အရမ္းအဆင္ေျပပါတယ္။
အဲဒီတံတားဟာ အခုထက္ထိ ရွိေနၿပီးေတာ့ မပ်က္စီးေသးတဲ့ ဂၽြန္ရဲ႕ အိမ္မက္တံတား ဘရြတ္ကလင္းတံတားအျဖစ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေနပါတယ္။
ေမာင္စိုင္း
ျမ၀တီ
No comments:
Post a Comment