ငါးရာ့ငါးဆယ္ သရဘဂၤဇာတ္မွာ မင္းသံုးပါးနဲ႔ သိၾကားမင္းတို႔ ဘုရားအေလာင္း
သရဘဂၤ ရေသ့ဆီ ေရာက္လာၿပီး သိၾကားမင္းက ေမးခြန္းျပႆနာ ေမးပါတယ္။
“ရွင္ရေသ့.. ေလာကမွာ ဘယ္တရားကို ပယ္သတ္ရင္ တစ္ရံတခါမွ် မစိုးရိမ္ရသလဲ၊
ဘယ္တရားကို ပယ္ရွားရင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမြမ္းသလဲ၊
ေလာကမွာ ဘယ္သူ ေျပာဆိုတဲ့ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို သည္းခံရပါ့မလဲ”
ဒီေတာ့ သရဘဂၤရေသ့က-
“ေလာကမွာ ေဒါသကို ပယ္သတ္လိုက္ရင္ တစ္ရံတခါမွ် မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူး၊
ေက်းဇူးကန္းမႈကို မျပဳရင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။
ကိုယ့္ထက္သာတဲ့သူ၊
ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူသူ၊ ကိုယ့္ေအာက္ နိမ့္တဲ့သူတို႔ရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို
သည္းခံရမယ္။ အဲဒီလို သည္းခံလိုက္ျခင္းကို အျမတ္ဆံုးလို႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြ
ေျပာဆိုၾကတယ္”
ဘုရားအေလာင္းရဲ႕ အေျဖစကား ၾကားေတာ့ သိၾကားမင္းက ေမးခြန္း ထပ္ေမးျပန္ပါတယ္။
“ရွင္ရေသ့ရယ္၊
ေလာကမွာ ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူ၊ ကိုယ့္ထက္ျမတ္တဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့
စကားကို သည္းခံရတာေတာ့ သည္းခံႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေအာက္
နိမ့္တဲ့သူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ သည္းခံႏိုင္မွာလဲ”
ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ကလည္း ျပန္ေျဖေပး ပါတယ္။
“ကိုယ့္ထက္
ျမတ္သူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စကားကို သည္းခံတာဟာ ေၾကာက္လို႔ သည္းခံတာပဲ၊
ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူရဲ႕ စကားကို သည္းခံတာက်ေတာ့ တကယ္လို႔ သည္းမခံလိုက္ရင္
ငါ့ထက္သာေအာင္ ၾကံစည္အားထုတ္ ျပဳလုပ္သြားမယ့္ အျပစ္ကို ျမင္လို႔ သည္းခံတာ၊
ဒီသည္းခံျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးဟာ ျမတ္တဲ့ သည္းခံျခင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ေအာက္
နိမ့္သူရဲ႕ စကားကို သည္းခံႏိုင္မွ အျမတ္ဆံုး သည္းခံျခင္းလို႔
သူေတာ္ေကာင္းေတြ ေျပာၾကတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖေပးလိုက္ ပါတယ္။
သည္းခံတဲ့
ေနရာမွာ တရား သေဘာေလးေတြ အာရံုျပဳၿပီး သည္းခံတာက ပို အဆင္ေျပပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ခႏၱီ ပါရမီရဲ႕ သေဘာေလးကို အာရံုျပဳၿပီး သည္းခံရပါတယ္။
အာရံုဆိုး
တစ္ခုကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖန္တီးလာတဲ့ အခါ “ငါ ခႏၱီပါရမီ ျဖည့္ဖို႔အတြက္
ဖန္တီးေပး ေနတာ၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ငါ့ကို ပါရမီ ျဖည့္ေပးေနသူပဲ” လို႔ ဆင္ျခင္
ႏွလံုးသြင္းလိုက္ ရင္လည္း သည္းခံဖို႔အတြက္ တရားအသိ အားေတြ ၀င္လာေတာ့ တာပါ။
တရားအားေတြ ရင္ထဲ ေရာက္လာရင္ အလိုလို သည္းခံၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။
တကယ္ဆို
သူ႔ကိုေတာင္ ကိုယ္က ျပန္သနား ရမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ ကိုယ့္ကို
ေျပာဆိုႏွိမ့္ခ် ကဲ့ရဲ႕ ေနတာက အကုသိုလ္ပါ။ ကိုယ္ ခႏၱီပါရမီ ျဖည့္ေနတာက
ကုသိုလ္ပါ။
အကုသိုလ္ဟာ အကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ိဳး ရွိပါတယ္။ ကုသိုလ္ဟာ
ကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ိဳး ရွိပါတယ္။ အက်ိဳးေပးပံုျခင္း မတူပါဘူး။ ျပဳၿပီးတာနဲ႔
ကံေျမာက္သြားေတာ့ တာပါ။ ကံက ကာလ တစ္ခုမွာ အက်ိဳးတစ္ခုခုကို ေပးေတာ့ မွာပါ။
ကံရဲ႕
အက်ိဳး အျပစ္ေတြကို ဆက္ၿပီး ဆင္ျခင္လိုက္ မိတဲ့အခါ ကိုယ့္အတြက္
ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္လို႔ ၀မ္းေျမာက္ရ ေပမယ့္ သူ႔အတြက္ က်ေတာ့ ကာလ တစ္ခုမွာ
ဆိုးက်ိဳး လာေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ သနား ကရုဏာေတာင္ ျပန္ျဖစ္သြားရ တာပါ။
သူ႔ကို သနားစရာ သတၱ၀ါလို႔ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္လာတဲ့ အခါ ကိုယ့္ရဲ႕ သည္းခံမႈဟာ အထူး ေၾကာင့္ၾက စိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။
တကယ္လို႔
ကိုယ္က ေဒါသအေလွ်ာက္ ျဖတ္ကနဲ တုန္႔ျပန္မိ လိုက္ရင္ ဆိုးက်ိဳးေတြက ဆင့္ကဲ
ဆင့္ကဲ ၀င္လာေတာ့ တာပါ။ တခ်ိဳ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြဆို အပါယ္ ဒုဂၢတိ အထိေတာင္
ဆြဲခ်ႏိုင္ ပါတယ္။
ခႏၱီ ပါရမီရဲ႕ သေဘာက ေဒါသမထြက္ဘဲ
သည္းခံရမွာပါတဲ့။ အာရံုဆိုး တစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳလိုက္ရတ့ဲ အခါ ပထမဆံုး
၀င္လာမယ့္ သူက ေဒါသပါ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က ဓါတ္ခံအားနည္းလို႔ ေဒါသစိတ္
၀င္လာေပမယ့္ ၀င္လာတဲ့ ေဒါသကို သိလိုက္ႏိုင္ရ ပါမယ္။ ၀င္လာတဲ့ ေဒါသကို
မသိလိုက္ ႏိုင္ရင္ ေဒါသကို အေျခခံၿပီး “သူက ငါ့ကို ဒီလိုလုပ္ေတာ့ ငါကလည္း
ဒီလို လုပ္တာေပါ့” ဆိုၿပီး ျဖတ္ကနဲ အမွား တုန္႔ျပန္မႈကို က်ဴးလြန္လိုက္
မိေရာ။ တဒဂၤအတြင္း ျဖစ္သြားရ တာပါ။
တကယ္ေတာ့ ရင္ထဲ ေရာက္လာတဲ့
ေဒါသဟာ ကာလ ၾကာၾကာႀကီး တည္မေနပါဘူး။ အခိုက္အတန္႔ တစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္က ျဖစ္ဆဲ
အခိုက္အတန္႔ ေလးမွာ ကိုယ့္ေဒါသကို သိလိုက္ႏိုင္ ဖို႔ပါ။
တကယ္လို႔
ကိုယ္က ပါရမီရွင္ေတြလို ပါရမီေျမာက္တဲ့ ခႏၱီကို ခ်က္ခ်င္း
မျဖည့္က်င့္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသကိုေတာ့ ထိန္းႏိုင္ရ ပါမယ္။
ေဒါသ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေဒါသရဲ႕ ဆိုက်ိဳးေလး ေတြကို ဆင္ျခင္ေနလိုက္
မယ္ဆိုရင္လည္း ေဒါသက ေလ်ာ့သြားတာ မ်ားပါတယ္။
အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)
ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္ စာအုပ္မွ…
ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းေ၀မွ်သူ
အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
Sat, Oct 5, 2013 at 9:19 AM
ရာသီမလာခင္တစ္ရက္
ကုိယ္ဝန္စစ္ေတာ့ မရိွပါ။ အခု ရာသီလာမဲ့ရက္ထက္ သံုးရက္ေလာက္ ေက်ာ္ေန ပါၿပီ။
မစစ္ရဲေသးလို႔ပါ။ ကိုယ္က ကုိယ္ဝန္လိုခ်င္တာဆိုေတာ့ မရိွရင္
ငိုမိမွာစိုးလို႔ပါ။ ရင္သားေတြကေတာ့ အရမ္းနာက်င္ပါတယ္။ အျဖဴကလည္း
ေတာ္ေတာ္ဆင္းပါတယ္။ အဲဒါ ရာသီေနာက္က်တာပါလားရွင္။
