တစ္ခါေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၁ နွစ္ၾကာေတာ့မွ
ကေလးတစ္ေယာက္ရသတဲ့။ အဲဒိကေလးကို ဖေအေရာ မေအေရာ အရမ္းခ်စ္တာေပါ့။
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ဂရုစိုက္သတဲ့။ ကေလးေလး အသက္ ၂ႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေရာ
တစ္ေန႕ေတာ့ အေဖကသူေသာက္လက္စေဆးေသာက္ၿပီးေတာ့ ေဆးဘူးကိုမပိတ္ေတာ့ဘဲ ရံုးေနာက္က်ေနၿပီဆိုၿပီးေတာ့ သူ႕မိန္းမကို ေဆးဘူးပိတ္လိုက္ေတာ့ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့သတဲ့။
သူ႕မိန္းမကလဲမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာအလုပ္မ်ားေနၿပီးေတာ့ ေနာက္မွထြက္ပိတ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကေလးေလးဟာ ေဆးဘူးကို ေမွာက္ခ်ၿပိးေတာ့ ေဆာ့ကစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေရာင္စံုတဲ့ ေဆးေလးေတြကို ေသာက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ တစ္ဘူးလံုးလိုလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့
အဲဒီေဆးေတြဟာ အရမ္းျပင္းတဲ့ ပဋိဇီ၀ ေဆးေတြပါ။ လူၾကီးေတြေတာင္မွ နဲနဲပဲေသာက္ရတဲ့ ေဆးေတြပါ။ သူ႕အေမက ကေလးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေဆးရံုကိုပို႕တာေပါ့ သိပ္မၾကာပါဘူးကေလးဟာ ေဆးလြန္တဲ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားပါတယ္။
အေမချမာ ကေလးေသတာက တစ္ဖက္ သူ႕ေယာက္်ားကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ ဆိုတာကတစ္ဖက္ေပါ့။ သူ႕ေယာက္်ားမ်ား ျပန္လာရင္ သူ႕ကို သတ္မလားပဲ စိုးရိမ္ေနတာေပါ့။ သိပ္မၾကာဘူး သူ႕ေယာက္်ားေရာက္လာတယ္။ ကေလးေသကိုၾကည့္လိုက္ သူ႕မိန္းမကို ၾကည့္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ေတာ့ သူ႕မိန္းမကို ဖက္လိုက္တယ္။ " သိပ္မငိုပါနဲ႕ကြာ တိတ္တိတ္ " လို႕ေျပာတယ္။ သူ႕မိန္းမလဲ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ကို ဘာေၾကာင့္ မဆူမပူတာလဲေပါ့။သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အျဖစ္ကိုဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကျမင္သြားတယ္။အဲဒီလင္မယားအျပန္မွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို ေခၚၿပီးေတာ့ " ခင္ဗ်ားဗ်ာ ေသြးေအးလွခ်ည္လား ကိုယ့္ကေလးေသတာေတာင္ " လို႕ေျပာသတဲ့။ထုိေယာက္်ားက
"ဆရာရယ္ တကယ္တမ္းမွားတာက က်ဳပ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေဆးဘူးေလးကို ပိတ္လိုက္ရင္ တစ္မိနစ္မၾကာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို သြားခိုင္းခဲ့မိတယ္။
သူက အေမေလ၊ သားသမီးတစ္ေယာက္ေသဆံုးရင္ အေမေတြ ပိုစိတ္ထိခိုက္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီေလာက္စိတ္ထိခိုက္ေနရင္ သူ႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲ ၊ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုအျပစ္တင္လိုက္ရင္သူ႕ကိုပိုၿပီးေတာ့ ႏွိပ္စက္ရာက်မွေပါ့ဗ်ာ"
ဆရာ၀န္လဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လဲ ျပန္သြားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ပုခံုးတစ္ေယာက္ ဖက္ရင္းနဲ႕ေပါ့။
ေမာင္စိုင္း(kanaung)
သူ႕မိန္းမကလဲမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာအလုပ္မ်ားေနၿပီးေတာ့ ေနာက္မွထြက္ပိတ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကေလးေလးဟာ ေဆးဘူးကို ေမွာက္ခ်ၿပိးေတာ့ ေဆာ့ကစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေရာင္စံုတဲ့ ေဆးေလးေတြကို ေသာက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ တစ္ဘူးလံုးလိုလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့
အဲဒီေဆးေတြဟာ အရမ္းျပင္းတဲ့ ပဋိဇီ၀ ေဆးေတြပါ။ လူၾကီးေတြေတာင္မွ နဲနဲပဲေသာက္ရတဲ့ ေဆးေတြပါ။ သူ႕အေမက ကေလးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေဆးရံုကိုပို႕တာေပါ့ သိပ္မၾကာပါဘူးကေလးဟာ ေဆးလြန္တဲ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားပါတယ္။
အေမချမာ ကေလးေသတာက တစ္ဖက္ သူ႕ေယာက္်ားကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ ဆိုတာကတစ္ဖက္ေပါ့။ သူ႕ေယာက္်ားမ်ား ျပန္လာရင္ သူ႕ကို သတ္မလားပဲ စိုးရိမ္ေနတာေပါ့။ သိပ္မၾကာဘူး သူ႕ေယာက္်ားေရာက္လာတယ္။ ကေလးေသကိုၾကည့္လိုက္ သူ႕မိန္းမကို ၾကည့္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ေတာ့ သူ႕မိန္းမကို ဖက္လိုက္တယ္။ " သိပ္မငိုပါနဲ႕ကြာ တိတ္တိတ္ " လို႕ေျပာတယ္။ သူ႕မိန္းမလဲ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ကို ဘာေၾကာင့္ မဆူမပူတာလဲေပါ့။သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အျဖစ္ကိုဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကျမင္သြားတယ္။အဲဒီလင္မယားအျပန္မွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို ေခၚၿပီးေတာ့ " ခင္ဗ်ားဗ်ာ ေသြးေအးလွခ်ည္လား ကိုယ့္ကေလးေသတာေတာင္ " လို႕ေျပာသတဲ့။ထုိေယာက္်ားက
"ဆရာရယ္ တကယ္တမ္းမွားတာက က်ဳပ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေဆးဘူးေလးကို ပိတ္လိုက္ရင္ တစ္မိနစ္မၾကာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို သြားခိုင္းခဲ့မိတယ္။
သူက အေမေလ၊ သားသမီးတစ္ေယာက္ေသဆံုးရင္ အေမေတြ ပိုစိတ္ထိခိုက္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီေလာက္စိတ္ထိခိုက္ေနရင္ သူ႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲ ၊ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုအျပစ္တင္လိုက္ရင္သူ႕ကိုပိုၿပီးေတာ့ ႏွိပ္စက္ရာက်မွေပါ့ဗ်ာ"
ဆရာ၀န္လဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လဲ ျပန္သြားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ပုခံုးတစ္ေယာက္ ဖက္ရင္းနဲ႕ေပါ့။
ေမာင္စိုင္း(kanaung)
ျမ၀တီ
No comments:
Post a Comment