အရမ္းေကာင္းတဲ့ ရသစာစုေလးပါ

" တစ္ခါက အရမ္းဆင္းရဲတဲ႔ လင္မယား ၂ေယာက္ရွိတယ္..

တေန႕မွာေတာ႔ မိန္းမျဖစ္သူက သူ႕ေယာက်္ား အလုပ္သြားကာနီးမွာ
" ..သူ႕ဆံပင္ေတြ အရမ္းကုိရွည္လြန္းေနျပီျဖစ္လုိ႕
ရွင္းလင္းဖို႕ ဘီး ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္ ၀ယ္လာခဲ႔ေပးပါလား " လုိ႔ ပူဆာတယ္။

မိန္းမရဲ႕စကားကုိၾကားေတာ႔ ေယာက္်ားျဖစ္သူက အရမ္းကို၀မ္းနည္းသြားတယ္.......



" ငါ႕အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ႔နာရီေလးၾကိဳးျပတ္ေနခဲ႔တာကိုလဲဖုိ႕အတြက္ေတာင္
ငါ႕မွာ ပိုက္ဆံ အလုံအေလာက္မရွိပါဘူး မိန္းမရယ္" လုိ႕ ျပန္ေျပာတယ္..

ဒါနဲ႕ မိန္းမကလည္း ဇြတ္အတင္း မပူဆာခဲ႕ဘူး..
ေယာက်္ားလည္းသူ႕အလုပ္ကိုထြက္သြားခဲ႕တယ္..


ညေနအလုပ္ကအျပန္မွာေတာ႕
သူ႕ရဲ႕ၾကိဳးျပတ္ေနတဲ႔ နာရီေလးကို နာရီဆုိင္တစ္ခုမွာ၀င္ေရာင္းခဲ႔ျပီး
သူ႕မိန္းမအတြက္ ဘီးလွလွေလးကို၀ယ္လုိ႕အိမ္ကိုျပန္လာခဲ႔လုိက္တယ္..

အိမ္လည္းေရာက္ေတာ႔...
ဆံပင္ေတြကုိတုိကပ္ေနေအာင္ ညွပ္ထားတဲ႔သူ႕မိန္းမကို လက္ထဲမွာ နာရီအသစ္ေလးတစ္လုံးကိုင္လွ်က္သားနဲ႕ အရမ္းကုိအံ႕အားသင္႔စြာပဲ ေတြ႕လုိက္ရလို႕
မိန္းမျဖစ္သူကလည္း ဆံပင္ေတြကိုေရာင္းျပီး သူ႔အတြက္နာရီ အသစ္ေလးတစ္လုံး ၀ယ္ထားတယ္ဆုိတာကုိသူနားလည္လုိက္တယ္။



အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္တေယာက္အျဖစ္ကိုတေယာက္ၾကည့္ရင္း ၂ဦးလုံး မ်က္ရည္ေတြက်လာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္..

အဲ႕ဒီမ်က္ရည္ေတြဟာ...
ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ၾကားကေနတေယာက္အတြက္ တေယာက္ကဝယ္လာတဲ႔
လက္ေဆာင္ေတြကအသံုးမဝင္ေတာ့လုိ႕ က်လာတဲ႔မ်က္ရည္ေတြမဟုတ္ပဲ
အခ်င္းခ်င္းတစ္ဦးေပၚတစ္ဦးထားရွိတဲ႔ ေမတၱာကိုခံစားမိတာေၾကာင့္
က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြပဲျဖစ္ခဲ႔တယ္..........


တကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆုိတာ တစ္ေယာက္ရဲ႕လုိအင္ကုိတစ္ေယာက္ကျဖည္႕ဆည္းေပးရင္း
ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့လူကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစျခင္းပဲမဟုတ္လား...?
===============================


နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာ O. Henry ေရးခဲ႔တဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးကုိ
အဆင္ေျပသလုိဘာသာျပန္ခဲ႔တာပါ။
Credit to Ingyin Htay Aung

Myanmar News Update