အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္မွာ ေရအိုးႏွစ္လံုးရွိပါတယ္...
၀ါးလံုးနဲ႔တစ္ဘက္တစ္ခ်က္လွ်ိဳျပီး ပခံုးေပၚမွာထမ္းျပီး ေန႔စဥ္ေရခပ္ေလ့ရွိပါတယ္...
အိုးတစ္လံုးမွာ အက္ရာေလးတစ္ခုပါပါတယ္...
ေနာက္တစ္အိုးကေတာ့ အျပစ္အနာအဆာမရွိတဲ့အတြက္ အျမဲတမ္းေရအျပည့္ရပါတယ္...
သူ႕အိမ္နဲ႕စမ္းေခ်ာင္းက အေတာ္အလွမ္းကြာတဲ့အတြက္ အိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာ အက္ေၾကာင္းပါတဲ့အိုးထဲကေရက တစ္၀က္ပဲပါလာပါေတာ့တယ္...
ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ေရခပ္လာခဲ့တာ သူ႕ဖို႕အျမဲပဲ တစ္အိုးနဲ႕ တစ္၀က္ေသာေရကိုသာရခဲ့ပါတယ္...
အနာအဆာကင္းတဲ့အိုးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကို ဂုဏ္ယူေနခဲ့ပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ အနာပါတဲ့အိုးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကိုရွက္ေနမိျပီး သူလုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို တစ္၀က္ပဲလုပ္ႏို္င္တာကို စိတ္ဆင္းရဲေနခဲ့ပါတယ္...
ႏွစ္ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ ခါးသီးလွတဲ့ က်ရႈံးမႈကို ခံစားလာခဲ့ရျပီး တစ္ေန႕မွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေဘးမွာ အိုးပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ဒီလိုေျပာပါတယ္...
" ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ရွက္မိပါတယ္...
ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေဘးဘက္မွာရွိေနတဲ့အက္ရာက အိမ္ကိုသြားရာလမ္းမွာ ေရေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္က်ကုန္လို႔ ပါပဲ "...
အမ်ိဳးသမီးၾကီးက ျပံဳးလိုက္ျပီး...
" မင္းဘက္ကလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပန္းေတြပြင့္ေနတာသတိမထားမိဘူးလား...
ဟိုဘက္မွာေတာ့ပန္းေတြမရွိဘူးေလ...
အဲဒါမင္းရဲ႕အျပစ္အနာအဆာကို ငါသိလို႕ ပန္းမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြကို စိုက္ထားတာ...
ငါတို႕အိမ္ျပန္တိုင္း မင္းက ေရေလာင္းေပးသြားတာမဟုတ္လား...
ႏွစ္ႏွစ္လံုးငါလွပတဲ့ ပန္းေတြကိုခူးျပီး ငါ့အိမ္မွာအလွဆင္ႏိုင္ခဲ့တယ္...
မင္းမွာသာအက္ရာေလး မရွိခဲ့ရင္ ငါ့အိမ္ကို ဘယ္မွာအလွဆင္ႏိုင္မလဲ " လို႕
ေျပာျပလိုက္ပါတယ္...
" လူတိုင္းလိုလိုမွာ အျပစ္အနာအဆာေလးေတြ ရွိၾကတာပါပဲ။အဲဒီလိုအက္ေၾကာင္း
ရာေတြ၊ အျပစ္အနာအဆာေတြက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဘ၀ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးေပးျပီး အက်ိဳးလည္းျပဳေပးၾကပါတယ္ " လို႕ ဆရာမၾကီးေဒၚခင္ေစာတင့္ရဲ႕ အခ်စ္မ်ားစြာနဲ႕ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ " ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာေရးထားလို႕ကိုယ္ကျပန္ျပီးေ၀မွ်တာပါ။
credit> Swe Thandar Aung
ရသစံု
No comments:
Post a Comment