၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိ
ဗုဒၶဘာသာတို႔အၾကားတြင္ ထင္ရွားေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ သည္မွာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ကတည္းက
ထင္ရွားခဲ့ေသာေန႔တစ္ေန႔ကုိ ေမတၱာသုတ္ေတာ္ စတင္ျဖစ္ေပၚ လာရာေန႔၊
စာေရးတံမဲေလာင္းလွဴ ရာေန႔၊ တနည္းအားျဖင့္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔အျဖစ္
သတ္မွတ္ထားၾကသည္၊
ျမတ္ဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကတည္းက ၀ါဆုိအၿပီးတြင္ တရားအားထုတ္လိုေသာ ရဟန္း (၅၀၀)သည္ ဘုရားရွင္အထံမွကမၼ႒ာန္းေတာင္းကာေတာအုပ္တခုအတြင္း၀င္ကာတရားအားထုတ္ရာရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔၏သီလ သမာဓိ တန္ခိုးမ်ားေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္မ်ားရုကၡစိုးနတ္မ်ား မိမိတို႔ ဗိမာန္အတြင္း မေနနိုင္ မထုိင္နုိင္ျဖစ္ၾကပုံ၊
သစ္ပင္ေပၚမွာမေန နိုင္ၾကပဲ ေျမေပၚဆင္းကာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနၾကရေသာေၾကာင့္ ဒီသံဃာေတာ္ေတြ တရက္ျပန္ႏိုးႏိုး ေနာက္ တေန႔ ျပန္ႏိုး ႏိုးျဖင့္ ေစာင့္စားရင္း တလခန္႔ၾကာျမင့္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ား မေနနုိင္ မထုိင္နုိင္ တရားရႈမွတ္လို႔ မရနုိင္ေအာင္ အာရုံ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနံ႔သက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးကာ ေႏွာက္ယွက္ၾကေလေသာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆက္လက္ တရားမမွတ္နိုင္ပဲ ဘုရားရွင္ဆီ ျပန္သြားၾကရပုံ၊
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကလဲ ဒီရဟန္းငါးရာအတြက္ တရားထူးရနုိင္ရာ ေနရာသည္ ဤေတာအုပ္သာလ်င္ ပဋိရူပ ေဒသ၀ါသျဖစ္ေၾကာင္းသိေတာ္မူေသာေၾကာင့္အေႏွာက္အယွက္အႏၱရာယ္မ်ားကင္းေ၀းေစရန္ေမတၱာကိုသာ စူးစူးစုိက္စိုက္ ပို႔ၾကပါ၊ အႏၱရာယ္ကင္းကာ တရားထူးရနိုင္ပါလိမ့္မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီး “ ကရဏီယ မတၳကုသေလန ” အစခ်ီေသာ အႏၱရာယ္ကင္း ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကုိ ခ်ီးျမင့္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ထုိေန႔သည္ကား သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား ၀ါဆုိၿပီး တလခန္႔အၾကာ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ အဆုိပါ ရဟန္းငါးရာသည္ ယင္းေတာအုပ္၌ ပင္ ေမတၱာကို နာနာပြားကာ ၀ါကြ်တ္ေသာအခါ အားလုံး ကိေလသာကင္းကြာ ရဟႏၱာမ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾက ေလသည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိဖူး၊ဖတ္ဖူးၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္၊ဒီတႀကိမ္ တြင္ ေမတၱာအခါေ တာ္ေန႔ ကို ႀကိဳဆုိေသာအားျဖင့္ ကုသိုလ္ရေအာင္ေမတၱာပြားနည္း၊ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ရေအာင္ ေမတၱာပြား မ်ားနည္းမ်ားကုိ လက္လွမ္းမွီရာ ေဖာ္ျပပါမည္။
အစဦးစြာ ေမတၱာမပို႔သင့္သူ ( ၅ )ေယာက္
၁။ ေသၿပီးသူ ( ေမတၱာပို႔လ်င္ အာရုံျပဳ၍ မရနုိင္ေသာေၾကာင့္ )
၂။ အသြင္မတူသူ ( ေယာက်ားျဖစ္လ်င္ မိန္းမကို၊ မိန္းမျဖစ္လ်င္ ေယာက်ာ္းကို ) မပြားရပါ၊
( ၀ိသဘာဂအာရုံျဖစ္၍ ကိေလသာတဏွာစိတ္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ )
၃။ မိမိခ်စ္ခင္လြန္းသူ ( ခ်စ္လြန္းသူျဖစ္၍ ေသာကစိတ္ ျဖစ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ )
၄။မခ်စ္မမုန္းအလယ္အလတ္ျဖစ္သူ ( အာရုံျပဳရန္ သမာဓိရရန္ ေႏွးေကြးေနတတ္ေသာ ေၾကာင့္ )
၅။ မိမိရန္သူ ( ေမတၱာစိတ္မျဖစ္ပဲ ေဒါသအာဃာတစိတ္မ်ားသာ ျဖစ္လာနုိင္ေသာေၾကာင့္ )
ေမတၱာကမၼ႒ာန္းပြားမ်ားလိုသူသည္ အထက္ပါငါးဦးတို႔အား ေရွးဥိးစြာ မပို႔သင့္ မပြားသင့္ေၾကာင္း သတိထားသင့္ပါသည္။
ေလာကတြင္ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ပါတယ္ ေျပာေျပာ မိမိကုိယ္ထက္၊ အတၱထက္ တန္ဖိုးထား မခ်စ္နုိင္ၾက ေၾကာင္းကို “ အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ ” ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာက မိန္႔ေတာ္မူသည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ ေမတၱာပြားလိုသူသည္ မိမိကုိယ္ကို အဥိးဆုံး ပြားမ်ားသင့္ေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္တုိင္က ဆင္းရဲကင္းၿပီး ခ်မ္းသာသုခမ်ားခံစားခ်င္သကဲ့သို႔ အျခားေသာ သတၱ၀ါ မ်ားသည္လည္း ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားခ်င္ေပလိမ့္မည္. ဟု ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာစတင္ျဖန္႔က်က္ နုိင္ပုံကို နည္းလမ္းညႊန္ျပေတာ္မူသည္။
ေမတၱာစတင္ ပြားမ်ားရန္
ငါသည္ ေဘးရန္ကင္းပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေလာက အက်ိဳး သာသနာအက်ိဳးကုိ လြယ္ကူစြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါေစ…
ငါ၏ခ်စ္ခင္အပ္ေသာ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းတုိ႔သည္…
ငါ၏ မခ်စ္လြန္း မမုန္းလြန္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ …
ငါ၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္… ေဘးရန္ကင္းပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေလာက အက်ိဳး သာသနာအက်ိဳးကုိ လြယ္ကူစြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါေစ…
စသည္ျဖင့္ ေမတၱာစိတ္အားေကာင္းလ်င္ ေကာင္းလာသေလာက္၊ သမာဓိအားေကာင္းလ်င္ ေကာင္းသေလာက္ နယ္ပယ္ မ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ားကို ခ်ဲ႕ကားကာ ပြားမ်ားသင့္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။
အထူးသတိထားရန္ကား - ေမတၱာစိတ္၏ အနီးဆုံး ရန္သူသည္ တဏွာေပမ ေခၚေသာေလာဘစိတ္ျဖစ္၏။
ေမတၱာစိတ္၏ ေ၀းေသာရန္သူကား မေက်နပ္ေသာ လက္စားေခ်ခ်င္ေသာ ေဒါသ အာဃာတစိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထား ရန္ လိုေပသည္။
ကုသိုလ္ရရုံ ေမတၱာပြားမ်ားနည္း
ေမတၱာပြားမ်ားနည္းသည္ ကုသိုလ္ရရုံပြားမ်ားနည္း၊ စ်ာန္အပၸနာရေအာင္ ပြားမ်ားနည္းဟု (၂)မ်ိဳးရွိသည္၊ ထို၂ မ်ိဳးတြင္ ကုသိုလ္ရရုံပြားမ်ားနည္းမွာ တစ္အိမ္လုံး၊ တစ္တုိက္လုံး၊ တရြာလုံး၊တစ္ၿမိဳ႕လုံး၊ စသည္ျဖင့္ သတၱ၀ါအားလုံးကုိ စုေပါင္းကာ အာရုံျပဳ၍ ဤသတၱ၀ါတို႔သည္ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ဟု ခ်မ္းသာေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵကုိ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ျဖစ္ေစရမည္၊ ပြားမ်ားရပါမည္။
ထုိသုိ႔ ပြားမ်ားရာတြင္ အရြယ္လြန္ခါနီး အသက္ႀကီးခါမွ တဦးတည္းေသာသားငယ္ကုိေမြးဖြားေသာ မိခင္သည္ မိမိ၏သား ငယ္အား အလြန္ခ်စ္ခင္သကဲ့သို႔၊ ဂရုတစိုက္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျဖင့္ အမွန္တကယ္ ခ်မ္းသာေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ ခ်မ္းသာေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵျဖစ္မွသာ ေမတၱာျဖစ္သည္။
စိတ္က မပါဘဲႏွင့္ ႏႈတ္က ခ်မ္းသာပါေစ ဟု ဆုိရုံ ပြားမ်ားရုံျဖင့္ ေမတၱာမဟုတ္၊ စိတ္က မပါဘဲႏွင့္ ႏႈတ္က “ အေ၀ရာ ေဟာႏၲဳ၊ အဗ်ာပဇၨာ ေဟာႏၲဳ ” စသည့္ ပါဠိေတြ အနက္ေတြ ရြတ္၍ ေနျငားေသာ္လည္း ထိေရာက္ေသာ ေမတၱာပို႔ဟု မဆုိသာ၊ ကုသိုလ္ရရုံမွ်သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ရရုံေမတၱာဘာ၀နာဟု ဆုိရသည္။
စ်ာန္ရေအာင္ ေမတၱာပြားမ်ားနည္း
စ်ာန္ရေအာင္ ေမတၱာပြားမ်ားလိုေသာ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္သည္ “ ငါသည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡကုိမုန္း၏၊ ခ်မ္း သာသုခကို အလုိရွိ၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡကုိ မုန္းၾက၏၊ ခ်မ္းသာသုခကို အလိုရွိၾက၏၊ ငါကဲ့သို႔ပင္ ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါ တုိ႔သည္လည္း ခ်မ္းသာသုခကုိ ရၾကခံစားၾကပါေစ ” ဟု ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါတို႔၌ ခ်မ္းသာေစလို ေသာ စိတ္ဆႏၵကို ညြတ္ေစ၍ …
ဤယေန႔မွစ၍ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ၂ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကာလက ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထို႔ထက္အလြန္ေသာ္လည္းေကာင္း ဤကာလအတြင္း၌ မိမိ သြားဖူး၊ ေရာက္ဖူးသမွ်၊ ေနဖူးသမွ်အရပ္တို႔၌ မိမိႏွင့္ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူး၊ ႀကဳံဖူး၊ စကားေျပာဖူး၊ အတူေနဖူး၊ အတူထိုင္ဖူး၊ အခ်င္းခ်င္းေက်းဇူးျပဳဖူးသမွ်ေသာ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးငယ္ မွန္သမွ်တို႔ကို မွတ္မိနုိင္သမွ် အာရုံျပဳ၍ ဤသူသည္ ငါႏွင့္ အသက္တူ ရြယ္တူျဖစ္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္ရွာေပလိမ့္မည္၊ က်မၼာ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေရာဂါေ၀ဒနာ တစုံတရာ ေဘးအႏၲရာယ္မွန္သမွ် မက်ေရာက္ပါေစလင့္၊ ကိုယ္ေရာ စိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းပါေစ ဟု ပုဂၢိဳလ္ႀကီးငယ္မက်န္ အရြယ္မ်ိဳးစုံကို အာရုံျပဳ၍ ေမတၱာပို႔သြားရာ၏။
မိမိႏွင့္ မေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးေသာ္လည္း အေ၀းကလွမ္း၍ မိမိအေပၚ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူျဖစ္လ်င္ တိရစၦာန္ကေလးေတာင္ မက်န္ ပါေစႏွင့္၊ အကုန္ပါေအာင္ပို႔ပါ။
ဤသို႔ အတိတ္ကာလမွ စ၍ ယေန႔အထိ ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးသူထိေအာင္ အနုလုံအားျဖင့္ တေယာက္ခ်င္း တေယာက္ခ်င္းပို႔၍ လာရာ၏၊ ကာယဂတာသတိပြားမ်ားရာတြင္ ခႏၶာကိုယ္ ၃၂ ေကာ႒ာသတို႔ကို အနဳလုံ ပဋိလုံ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ၾကည့္ရႈ႕ ဘိသကဲ့သို႔ မိမိေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးသူမ်ားကိုလဲ အတိတ္မွစကာယေန႔အထိ အစဥ္အတုိင္း အနဳလုံ ပဋိလုံအားျဖင့္ တေယာက္ခ်င္း တေယာက္ခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေမတၱာပို႔၍ သြားသည္ရွိေသာ္ ထိုသူမ်ားထဲတြင္ တဏွာေပမ ခ်စ္ခင္စိတ္မဖက္ပဲ ကုသိုလ္ေမတၱာ စိတ္သက္သက္ျဖင့္ ခ်စ္ခင္နုိင္ေသာ အခ်စ္ခင္ဆုံး ေမတၱာစိတ္ ၾကပ္ၾကပ္ အသက္၀င္ဆုံး ပုဂၢဳိလ္တစ္ ေယာက္ကို ေတြ႔ရလတ့ံ။
ထုိပုဂၢိဳလ္ကိုသာ စိတ္ႏွင့္ ဥာဏ္ႏွင့္ၾကည့္၍ ဤသူသည္ ငါ့အား သနားခ်စ္ခင္ရွာတယ္၊ ဤမည္ေသာ ဤမည္ေသာ ေက်းဇူးဥပကာရ ျပဳဖူးရွာတယ္၊ ဤသူသည္ ငါကဲ့သို႔ပင္ သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲကို မလုိခ်င္ပဲ ခ်မ္းသာသုခကိုသာ လုိခ်င္ရွာတယ္၊ ခ်မ္းသာပါေစ ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းပါေစ၊ ဘယ္လို ေဘးရန္အႏၲရာယ္မွ မက်ေရာက္ပါေစႏွင့္ ဟု ထုိပုဂၢိဳလ္အားေျခဖ်ားမွသည္ ဦးေခါင္း တုိင္ေအာင္၊ ဦးေခါင္းမွသည္ ေျခဖ်ားတုိင္ေအာင္ အတြင္းေရာ အျပင္ေရာ တစ္ကုိယ္ လုံး အႏွ႔ံအျပား ေမတၱာစိတ္ကို ျဖန္႔ျဖန္႔ႏွံ႕ႏွံ႕ ပို႔သရာ၏။ ႏွလုံးအတြင္းရွိ စိတ္ကေလးကိုလဲ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ၀င္၍ ဤသူ၏ စိတ္ကေလးသည္ ပူေလာင္ျခင္း ဆင္းရဲျခင္းမရွိ ခ်မ္းသာပါေစ ဟု ျဖန္႔ႏွံ႕ပုိ႔သရာ၏။
ဤကဲ့သို႔ အဖန္ဖန္ ေမတၱာပို႔သေနလ်င္ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ ထုိပုဂၢိဳလ္ကို မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရဘိသကဲ့သို႔ ထင္ျမင္လာ လိမ့္မည္၊ အနီး၌ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေနဘိသကဲ့သို႔ ထင္ျမင္လာလိမ့္မည္၊ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာစိတ္လည္း အလြန္အားႀကီး၍ လာ၏၊ ေမတၱာစိတ္ေတြ တဖြားဖြားျဖစ္၍ ထုိပုဂၢိဳလ္၌သာ မိမိစိတ္သည္ တြယ္၍ ေနေတာ့၏၊ အေ၀းသို႔ မျပန္႔လြင့္ေတာ့ၿပီ၊ ထုိအခါ ဥဂၢဟနိမိတ္ ရၿပီဟူ၍ မွတ္ပါ။
ဥဂၢဟနိမိတ္အျဖစ္ ထင္ျမင္လာေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို အဖန္ဖန္ေမတၱာစိတ္ ဆက္လက္ျဖန္႔ပို႔သည္ရွိေသာ္ ၾကာလာေသာအခါ မိမိစိတ္သည္ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ တြယ္ကပ္၍ အလြန္ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္လာၿပီးလ်င္ စ်ာန္အဂၤါငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပထမ စ်ာန္ေဇာ အပၸနာ၀ီထိ က်လာ၏၊ ပထမစ်ာန္ကုိ ရလာေတာ့၏။
ထိုသို႔ ပထမစ်ာန္ကို ရၿပီးေသာ ေယာဂီသည္ ပုဂၢိဳလ္ကိုပင္လ်င္ အာရုံဆက္လက္ျပဳကာ ေမတၱာစိတ္ပို႔သ၍ အထက္ အထက္ျဖစ္ေသာ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္ က်ေအာင္ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္ပြားမ်ားအပ္၏။ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ ဤသို႔လ်င္ တစ္ဦးတည္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို အာရုံျပဳ ေမတၱာပို႔သျဖန္႔ႏွံ႔ၿပီး စတုတၳစ်ာန္တုိင္ေအာင္ ၀သီေဘာ္နုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားရမည္၊ ထုိ႔ေနာင္မွ မိမိေတြ႔ဖူး ႀကဳံဖူး ျမင္ဖူး၍ ေမတၱာပို႔ကာ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းေစ့ေအာင္ ဤနည္းတူ ေမတၱာစိတ္ျဖန္႔ႏွံ႕ပို႔သ အာရုံျပဳ၍ စတုတၳစ်ာန္ထိေအာင္ ျဖစ္ေစအပ္၏။
ထုိ႔ေနာက္ မိမိမေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးေသာ္လည္း ၾကားဖူးသမွ်ေသာ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာရွိ အလုံးစုံေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊စုေပါင္း၍တေပါင္းထည္းေသာ္လည္းေကာင္း အာရုံျပဳ၍ ေမတၱာျဖန္႔ႏွံ႕ပို႔သသင့္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ စ်ာန္အဆင့္အထိ ပြားေစ ျဖစ္ေစအပ္၏။
ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ ရန္သူ
ရန္သူမဟုတ္ေသာသူတို႔၌ ေမတၱာစ်ာန္ေဇာစိတ္ က်ဖန္ ျဖစ္ဖန္မ်ား၍ ထက္သန္အားေကာင္းလာေသာအခါ မိမိအလြန္မုန္း ေသာ ရန္သူ၌လည္း ေမတၱာစ်ာန္စိတ္ ျဖစ္နုိင္ေတာ့၏၊ အကယ္၍ ဤကဲ့သို႔ စ်ာန္ေဇာ မက်ေစနုိင္ျငားအ့ံ၊ ထုိသို႔ျဖစ္ခဲ့လ်င္ မိမိရန္သူကို ဆက္လက္ ေမတၱာပို႔ကာ ႏွလုံးမသြင္းအပ္ေတာ့၊ အာရုံမျပဳသင့္ေတာ့ေပ၊ ေတာထဲ၌ရွိေသာ ျမက္ေျခာက္၊ ထင္းေျခာက္ တို႔ႏွင့္အတူသာ ထားအပ္ေတာ့သည္။ ရွိသည္ ဟူ၍ပင္ မမွတ္အပ္ေတာ့၊ အနာရမၼဏဥေပကၡာ ( န- အာရမၼဏ- ဥေပကၡာ ) အာရုံမျပဳေတာ့ျခင္း ဟူေသာ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ထားအပ္ေတာ့သည္၊ ထုိရန္သူမွၾကြင္းေသာ အျခား ေသာ သူတို႔၌သာလ်င္ အာရုံျပဳကာ ေမတၱာစိတ္ စ်ာန္စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစကာ ဆက္လက္ပို႔သအပ္ေတာ့၏။
Rf. ဒီပနီက်မ္းျပဳအေက်ာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ ကမၼ႒ာန္းက်မ္းႀကီး ႏွာ-၂၃၀-၄
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေဟာတရားေတာ္မ်ား
http://crazybag.ning.com/profiles/blog/show?id=4800960%3ABlogPost%3A1464294&xgs=1&xg_source=msg_share_post
ျမတ္ဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကတည္းက ၀ါဆုိအၿပီးတြင္ တရားအားထုတ္လိုေသာ ရဟန္း (၅၀၀)သည္ ဘုရားရွင္အထံမွကမၼ႒ာန္းေတာင္းကာေတာအုပ္တခုအတြင္း၀င္ကာတရားအားထုတ္ရာရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔၏သီလ သမာဓိ တန္ခိုးမ်ားေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္မ်ားရုကၡစိုးနတ္မ်ား မိမိတို႔ ဗိမာန္အတြင္း မေနနိုင္ မထုိင္နုိင္ျဖစ္ၾကပုံ၊
သစ္ပင္ေပၚမွာမေန နိုင္ၾကပဲ ေျမေပၚဆင္းကာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနၾကရေသာေၾကာင့္ ဒီသံဃာေတာ္ေတြ တရက္ျပန္ႏိုးႏိုး ေနာက္ တေန႔ ျပန္ႏိုး ႏိုးျဖင့္ ေစာင့္စားရင္း တလခန္႔ၾကာျမင့္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ား မေနနုိင္ မထုိင္နုိင္ တရားရႈမွတ္လို႔ မရနုိင္ေအာင္ အာရုံ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနံ႔သက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးကာ ေႏွာက္ယွက္ၾကေလေသာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆက္လက္ တရားမမွတ္နိုင္ပဲ ဘုရားရွင္ဆီ ျပန္သြားၾကရပုံ၊
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကလဲ ဒီရဟန္းငါးရာအတြက္ တရားထူးရနုိင္ရာ ေနရာသည္ ဤေတာအုပ္သာလ်င္ ပဋိရူပ ေဒသ၀ါသျဖစ္ေၾကာင္းသိေတာ္မူေသာေၾကာင့္အေႏွာက္အယွက္အႏၱရာယ္မ်ားကင္းေ၀းေစရန္ေမတၱာကိုသာ စူးစူးစုိက္စိုက္ ပို႔ၾကပါ၊ အႏၱရာယ္ကင္းကာ တရားထူးရနိုင္ပါလိမ့္မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီး “ ကရဏီယ မတၳကုသေလန ” အစခ်ီေသာ အႏၱရာယ္ကင္း ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကုိ ခ်ီးျမင့္ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ ထုိေန႔သည္ကား သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား ၀ါဆုိၿပီး တလခန္႔အၾကာ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ အဆုိပါ ရဟန္းငါးရာသည္ ယင္းေတာအုပ္၌ ပင္ ေမတၱာကို နာနာပြားကာ ၀ါကြ်တ္ေသာအခါ အားလုံး ကိေလသာကင္းကြာ ရဟႏၱာမ်ား ျဖစ္ေတာ္မူၾက ေလသည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိဖူး၊ဖတ္ဖူးၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္၊ဒီတႀကိမ္ တြင္ ေမတၱာအခါေ တာ္ေန႔ ကို ႀကိဳဆုိေသာအားျဖင့္ ကုသိုလ္ရေအာင္ေမတၱာပြားနည္း၊ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ရေအာင္ ေမတၱာပြား မ်ားနည္းမ်ားကုိ လက္လွမ္းမွီရာ ေဖာ္ျပပါမည္။
အစဦးစြာ ေမတၱာမပို႔သင့္သူ ( ၅ )ေယာက္
၁။ ေသၿပီးသူ ( ေမတၱာပို႔လ်င္ အာရုံျပဳ၍ မရနုိင္ေသာေၾကာင့္ )
၂။ အသြင္မတူသူ ( ေယာက်ားျဖစ္လ်င္ မိန္းမကို၊ မိန္းမျဖစ္လ်င္ ေယာက်ာ္းကို ) မပြားရပါ၊
( ၀ိသဘာဂအာရုံျဖစ္၍ ကိေလသာတဏွာစိတ္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ )
၃။ မိမိခ်စ္ခင္လြန္းသူ ( ခ်စ္လြန္းသူျဖစ္၍ ေသာကစိတ္ ျဖစ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ )
၄။မခ်စ္မမုန္းအလယ္အလတ္ျဖစ္သူ ( အာရုံျပဳရန္ သမာဓိရရန္ ေႏွးေကြးေနတတ္ေသာ ေၾကာင့္ )
၅။ မိမိရန္သူ ( ေမတၱာစိတ္မျဖစ္ပဲ ေဒါသအာဃာတစိတ္မ်ားသာ ျဖစ္လာနုိင္ေသာေၾကာင့္ )
ေမတၱာကမၼ႒ာန္းပြားမ်ားလိုသူသည္ အထက္ပါငါးဦးတို႔အား ေရွးဥိးစြာ မပို႔သင့္ မပြားသင့္ေၾကာင္း သတိထားသင့္ပါသည္။
ေလာကတြင္ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ပါတယ္ ေျပာေျပာ မိမိကုိယ္ထက္၊ အတၱထက္ တန္ဖိုးထား မခ်စ္နုိင္ၾက ေၾကာင္းကို “ အတၱသမံ ေပမံ နတၳိ ” ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာက မိန္႔ေတာ္မူသည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္ ေမတၱာပြားလိုသူသည္ မိမိကုိယ္ကို အဥိးဆုံး ပြားမ်ားသင့္ေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္တုိင္က ဆင္းရဲကင္းၿပီး ခ်မ္းသာသုခမ်ားခံစားခ်င္သကဲ့သို႔ အျခားေသာ သတၱ၀ါ မ်ားသည္လည္း ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားခ်င္ေပလိမ့္မည္. ဟု ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာစတင္ျဖန္႔က်က္ နုိင္ပုံကို နည္းလမ္းညႊန္ျပေတာ္မူသည္။
ေမတၱာစတင္ ပြားမ်ားရန္
ငါသည္ ေဘးရန္ကင္းပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေလာက အက်ိဳး သာသနာအက်ိဳးကုိ လြယ္ကူစြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါေစ…
ငါ၏ခ်စ္ခင္အပ္ေသာ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းတုိ႔သည္…
ငါ၏ မခ်စ္လြန္း မမုန္းလြန္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ …
ငါ၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္… ေဘးရန္ကင္းပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေလာက အက်ိဳး သာသနာအက်ိဳးကုိ လြယ္ကူစြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါေစ…
စသည္ျဖင့္ ေမတၱာစိတ္အားေကာင္းလ်င္ ေကာင္းလာသေလာက္၊ သမာဓိအားေကာင္းလ်င္ ေကာင္းသေလာက္ နယ္ပယ္ မ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ားကို ခ်ဲ႕ကားကာ ပြားမ်ားသင့္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။
အထူးသတိထားရန္ကား - ေမတၱာစိတ္၏ အနီးဆုံး ရန္သူသည္ တဏွာေပမ ေခၚေသာေလာဘစိတ္ျဖစ္၏။
ေမတၱာစိတ္၏ ေ၀းေသာရန္သူကား မေက်နပ္ေသာ လက္စားေခ်ခ်င္ေသာ ေဒါသ အာဃာတစိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထား ရန္ လိုေပသည္။
ကုသိုလ္ရရုံ ေမတၱာပြားမ်ားနည္း
ေမတၱာပြားမ်ားနည္းသည္ ကုသိုလ္ရရုံပြားမ်ားနည္း၊ စ်ာန္အပၸနာရေအာင္ ပြားမ်ားနည္းဟု (၂)မ်ိဳးရွိသည္၊ ထို၂ မ်ိဳးတြင္ ကုသိုလ္ရရုံပြားမ်ားနည္းမွာ တစ္အိမ္လုံး၊ တစ္တုိက္လုံး၊ တရြာလုံး၊တစ္ၿမိဳ႕လုံး၊ စသည္ျဖင့္ သတၱ၀ါအားလုံးကုိ စုေပါင္းကာ အာရုံျပဳ၍ ဤသတၱ၀ါတို႔သည္ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ဟု ခ်မ္းသာေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵကုိ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ျဖစ္ေစရမည္၊ ပြားမ်ားရပါမည္။
ထုိသုိ႔ ပြားမ်ားရာတြင္ အရြယ္လြန္ခါနီး အသက္ႀကီးခါမွ တဦးတည္းေသာသားငယ္ကုိေမြးဖြားေသာ မိခင္သည္ မိမိ၏သား ငယ္အား အလြန္ခ်စ္ခင္သကဲ့သို႔၊ ဂရုတစိုက္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျဖင့္ အမွန္တကယ္ ခ်မ္းသာေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ ခ်မ္းသာေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵျဖစ္မွသာ ေမတၱာျဖစ္သည္။
စိတ္က မပါဘဲႏွင့္ ႏႈတ္က ခ်မ္းသာပါေစ ဟု ဆုိရုံ ပြားမ်ားရုံျဖင့္ ေမတၱာမဟုတ္၊ စိတ္က မပါဘဲႏွင့္ ႏႈတ္က “ အေ၀ရာ ေဟာႏၲဳ၊ အဗ်ာပဇၨာ ေဟာႏၲဳ ” စသည့္ ပါဠိေတြ အနက္ေတြ ရြတ္၍ ေနျငားေသာ္လည္း ထိေရာက္ေသာ ေမတၱာပို႔ဟု မဆုိသာ၊ ကုသိုလ္ရရုံမွ်သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ရရုံေမတၱာဘာ၀နာဟု ဆုိရသည္။
စ်ာန္ရေအာင္ ေမတၱာပြားမ်ားနည္း
စ်ာန္ရေအာင္ ေမတၱာပြားမ်ားလိုေသာ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္သည္ “ ငါသည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡကုိမုန္း၏၊ ခ်မ္း သာသုခကို အလုိရွိ၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡကုိ မုန္းၾက၏၊ ခ်မ္းသာသုခကို အလိုရွိၾက၏၊ ငါကဲ့သို႔ပင္ ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါ တုိ႔သည္လည္း ခ်မ္းသာသုခကုိ ရၾကခံစားၾကပါေစ ” ဟု ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါတို႔၌ ခ်မ္းသာေစလို ေသာ စိတ္ဆႏၵကို ညြတ္ေစ၍ …
ဤယေန႔မွစ၍ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ၂ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကာလက ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထို႔ထက္အလြန္ေသာ္လည္းေကာင္း ဤကာလအတြင္း၌ မိမိ သြားဖူး၊ ေရာက္ဖူးသမွ်၊ ေနဖူးသမွ်အရပ္တို႔၌ မိမိႏွင့္ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူး၊ ႀကဳံဖူး၊ စကားေျပာဖူး၊ အတူေနဖူး၊ အတူထိုင္ဖူး၊ အခ်င္းခ်င္းေက်းဇူးျပဳဖူးသမွ်ေသာ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးငယ္ မွန္သမွ်တို႔ကို မွတ္မိနုိင္သမွ် အာရုံျပဳ၍ ဤသူသည္ ငါႏွင့္ အသက္တူ ရြယ္တူျဖစ္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္ရွာေပလိမ့္မည္၊ က်မၼာ ခ်မ္းသာပါေစ၊ ေရာဂါေ၀ဒနာ တစုံတရာ ေဘးအႏၲရာယ္မွန္သမွ် မက်ေရာက္ပါေစလင့္၊ ကိုယ္ေရာ စိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းပါေစ ဟု ပုဂၢိဳလ္ႀကီးငယ္မက်န္ အရြယ္မ်ိဳးစုံကို အာရုံျပဳ၍ ေမတၱာပို႔သြားရာ၏။
မိမိႏွင့္ မေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးေသာ္လည္း အေ၀းကလွမ္း၍ မိမိအေပၚ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူျဖစ္လ်င္ တိရစၦာန္ကေလးေတာင္ မက်န္ ပါေစႏွင့္၊ အကုန္ပါေအာင္ပို႔ပါ။
ဤသို႔ အတိတ္ကာလမွ စ၍ ယေန႔အထိ ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးသူထိေအာင္ အနုလုံအားျဖင့္ တေယာက္ခ်င္း တေယာက္ခ်င္းပို႔၍ လာရာ၏၊ ကာယဂတာသတိပြားမ်ားရာတြင္ ခႏၶာကိုယ္ ၃၂ ေကာ႒ာသတို႔ကို အနဳလုံ ပဋိလုံ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ၾကည့္ရႈ႕ ဘိသကဲ့သို႔ မိမိေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးသူမ်ားကိုလဲ အတိတ္မွစကာယေန႔အထိ အစဥ္အတုိင္း အနဳလုံ ပဋိလုံအားျဖင့္ တေယာက္ခ်င္း တေယာက္ခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေမတၱာပို႔၍ သြားသည္ရွိေသာ္ ထိုသူမ်ားထဲတြင္ တဏွာေပမ ခ်စ္ခင္စိတ္မဖက္ပဲ ကုသိုလ္ေမတၱာ စိတ္သက္သက္ျဖင့္ ခ်စ္ခင္နုိင္ေသာ အခ်စ္ခင္ဆုံး ေမတၱာစိတ္ ၾကပ္ၾကပ္ အသက္၀င္ဆုံး ပုဂၢဳိလ္တစ္ ေယာက္ကို ေတြ႔ရလတ့ံ။
ထုိပုဂၢိဳလ္ကိုသာ စိတ္ႏွင့္ ဥာဏ္ႏွင့္ၾကည့္၍ ဤသူသည္ ငါ့အား သနားခ်စ္ခင္ရွာတယ္၊ ဤမည္ေသာ ဤမည္ေသာ ေက်းဇူးဥပကာရ ျပဳဖူးရွာတယ္၊ ဤသူသည္ ငါကဲ့သို႔ပင္ သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲကို မလုိခ်င္ပဲ ခ်မ္းသာသုခကိုသာ လုိခ်င္ရွာတယ္၊ ခ်မ္းသာပါေစ ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းပါေစ၊ ဘယ္လို ေဘးရန္အႏၲရာယ္မွ မက်ေရာက္ပါေစႏွင့္ ဟု ထုိပုဂၢိဳလ္အားေျခဖ်ားမွသည္ ဦးေခါင္း တုိင္ေအာင္၊ ဦးေခါင္းမွသည္ ေျခဖ်ားတုိင္ေအာင္ အတြင္းေရာ အျပင္ေရာ တစ္ကုိယ္ လုံး အႏွ႔ံအျပား ေမတၱာစိတ္ကို ျဖန္႔ျဖန္႔ႏွံ႕ႏွံ႕ ပို႔သရာ၏။ ႏွလုံးအတြင္းရွိ စိတ္ကေလးကိုလဲ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ၀င္၍ ဤသူ၏ စိတ္ကေလးသည္ ပူေလာင္ျခင္း ဆင္းရဲျခင္းမရွိ ခ်မ္းသာပါေစ ဟု ျဖန္႔ႏွံ႕ပုိ႔သရာ၏။
ဤကဲ့သို႔ အဖန္ဖန္ ေမတၱာပို႔သေနလ်င္ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ ထုိပုဂၢိဳလ္ကို မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရဘိသကဲ့သို႔ ထင္ျမင္လာ လိမ့္မည္၊ အနီး၌ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေနဘိသကဲ့သို႔ ထင္ျမင္လာလိမ့္မည္၊ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာစိတ္လည္း အလြန္အားႀကီး၍ လာ၏၊ ေမတၱာစိတ္ေတြ တဖြားဖြားျဖစ္၍ ထုိပုဂၢိဳလ္၌သာ မိမိစိတ္သည္ တြယ္၍ ေနေတာ့၏၊ အေ၀းသို႔ မျပန္႔လြင့္ေတာ့ၿပီ၊ ထုိအခါ ဥဂၢဟနိမိတ္ ရၿပီဟူ၍ မွတ္ပါ။
ဥဂၢဟနိမိတ္အျဖစ္ ထင္ျမင္လာေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို အဖန္ဖန္ေမတၱာစိတ္ ဆက္လက္ျဖန္႔ပို႔သည္ရွိေသာ္ ၾကာလာေသာအခါ မိမိစိတ္သည္ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ တြယ္ကပ္၍ အလြန္ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္လာၿပီးလ်င္ စ်ာန္အဂၤါငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပထမ စ်ာန္ေဇာ အပၸနာ၀ီထိ က်လာ၏၊ ပထမစ်ာန္ကုိ ရလာေတာ့၏။
ထိုသို႔ ပထမစ်ာန္ကို ရၿပီးေသာ ေယာဂီသည္ ပုဂၢိဳလ္ကိုပင္လ်င္ အာရုံဆက္လက္ျပဳကာ ေမတၱာစိတ္ပို႔သ၍ အထက္ အထက္ျဖစ္ေသာ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္ က်ေအာင္ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္ပြားမ်ားအပ္၏။ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ ဤသို႔လ်င္ တစ္ဦးတည္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို အာရုံျပဳ ေမတၱာပို႔သျဖန္႔ႏွံ႔ၿပီး စတုတၳစ်ာန္တုိင္ေအာင္ ၀သီေဘာ္နုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားရမည္၊ ထုိ႔ေနာင္မွ မိမိေတြ႔ဖူး ႀကဳံဖူး ျမင္ဖူး၍ ေမတၱာပို႔ကာ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းေစ့ေအာင္ ဤနည္းတူ ေမတၱာစိတ္ျဖန္႔ႏွံ႕ပို႔သ အာရုံျပဳ၍ စတုတၳစ်ာန္ထိေအာင္ ျဖစ္ေစအပ္၏။
ထုိ႔ေနာက္ မိမိမေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးေသာ္လည္း ၾကားဖူးသမွ်ေသာ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာရွိ အလုံးစုံေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊စုေပါင္း၍တေပါင္းထည္းေသာ္လည္းေကာင္း အာရုံျပဳ၍ ေမတၱာျဖန္႔ႏွံ႕ပို႔သသင့္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ စ်ာန္အဆင့္အထိ ပြားေစ ျဖစ္ေစအပ္၏။
ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ ရန္သူ
ရန္သူမဟုတ္ေသာသူတို႔၌ ေမတၱာစ်ာန္ေဇာစိတ္ က်ဖန္ ျဖစ္ဖန္မ်ား၍ ထက္သန္အားေကာင္းလာေသာအခါ မိမိအလြန္မုန္း ေသာ ရန္သူ၌လည္း ေမတၱာစ်ာန္စိတ္ ျဖစ္နုိင္ေတာ့၏၊ အကယ္၍ ဤကဲ့သို႔ စ်ာန္ေဇာ မက်ေစနုိင္ျငားအ့ံ၊ ထုိသို႔ျဖစ္ခဲ့လ်င္ မိမိရန္သူကို ဆက္လက္ ေမတၱာပို႔ကာ ႏွလုံးမသြင္းအပ္ေတာ့၊ အာရုံမျပဳသင့္ေတာ့ေပ၊ ေတာထဲ၌ရွိေသာ ျမက္ေျခာက္၊ ထင္းေျခာက္ တို႔ႏွင့္အတူသာ ထားအပ္ေတာ့သည္။ ရွိသည္ ဟူ၍ပင္ မမွတ္အပ္ေတာ့၊ အနာရမၼဏဥေပကၡာ ( န- အာရမၼဏ- ဥေပကၡာ ) အာရုံမျပဳေတာ့ျခင္း ဟူေသာ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ထားအပ္ေတာ့သည္၊ ထုိရန္သူမွၾကြင္းေသာ အျခား ေသာ သူတို႔၌သာလ်င္ အာရုံျပဳကာ ေမတၱာစိတ္ စ်ာန္စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစကာ ဆက္လက္ပို႔သအပ္ေတာ့၏။
Rf. ဒီပနီက်မ္းျပဳအေက်ာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ ကမၼ႒ာန္းက်မ္းႀကီး ႏွာ-၂၃၀-၄
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေဟာတရားေတာ္မ်ား
http://crazybag.ning.com/profiles/blog/show?id=4800960%3ABlogPost%3A1464294&xgs=1&xg_source=msg_share_post
No comments:
Post a Comment