ဒါေၾကာင့္ သီလရွင္အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဆရာရေ၀ထြန္း ေရးသား ထားတဲ့ ဘိကၡဳနီသာသနာနဲ႔သီလရွင္ သမိုင္းစာအုပ္ကုိ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာေဖာ္ျပထားတာ က သီလရွင္ေတြဟာ ဘိကၡဳနီသာသနာကြယ္ၿပီး သာသနာႏွစ္ကိုးရာေက်ာ္၊ ေအဒီသံုးရာစု ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ သီလရွင္စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘိကၡဳနီသာသနာဟာ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ ေအဒီသံုးရာစု၀န္း က်င္မွာ ေနာက္ဆံုးတည္ရွိခဲ့ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔ ဘိကၡဳနီသာသနာအေၾကာင္းေရးသားထားတဲ့ တရုတ္ရဟန္းေတာ္ ဖာဟီယန္မွတ္တမ္းက ဆုိပါတယ္။
အဲဒီလုိ ဘိကၡဳနီသာသနာကြယ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း သာသနာႏွစ္ (၉၀၀)ကေန (၁၄၀၀) အတြင္း (ေအဒီသံုးရာစုကေန ေအဒီကိုးရာစု) ပ်ဳေခတ္မွာ ပ်ဳအမ်ဳိးသမီးမ်ား သီလရွင္၀တ္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သီလရွင္ကိုေတာ့ ပရိဗိုဇ္မယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီကေန ပုဂံေခတ္၊ အင္း၀ေခတ္အထိ သီလရွင္မ်ား အဆက္ဆက္ထြန္းကားလာၿပီး ကုန္းေဘာင္ေခတ္ထိ ေရာက္လာပါတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ မယ္ေခမာအမည္ရွိတဲ့ သီလရွင္မယ္ကင္းတို႔ေခတ္မွာ သီလရွင္မ်ား ပုိမုိထင္ရွားလာပါတယ္။ အဲဒီလုိ ထင္ရွားလာရာကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သီလရွင္၀တ္ၾကသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေပါမ်ားတာေၾကာင့္ သီလရွင္မ်ား ယခုအခ်ိန္ထိ ထြန္းကားေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သီလရွင္စတင္ျဖစ္ေပၚလာပံုပါ။
တစ္ခါ သီလရွင္ကုိ ေယာက်္ားေလးမ်ား၊ မိဘမ်ားက ရွိခုိးသင့္၊ ရွိမခုိးသင့္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာျပေပးရမယ္ဆုိရင္
သီလသိကၡာပုဒ္အနည္းအမ်ားအေပၚမူတည္ၿပီး သီလနည္းသူက သီလမ်ားသူကို ရွိခုိးရပါမယ္။ ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး ရွင္းလင္းသြားေအာင္ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတာ္ေလးပါ
ေျပာျပေပးပါမယ္။
ျမတ္ဗုဒၶ ေ၀သာလီျပည္ကေန သာ၀တၳိျပည္၊
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကို ၾကြေတာ္မူတဲ့အခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းမ်ားဟာ ဒါက ငါတုိ႔ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာအတြက္၊ ဒါက ငါတုိ႔ကမၼ၀ါစာ
ဆရာအတြက္၊ ဒါက ငါတုိ႔အတြက္ဆိုၿပီး အိပ္ရာေနရာမ်ား ဦးထားၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိဦးထားတဲ့အခါ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းကုိ
ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ မေထရ္မ်ားအတြက္ အိပ္ရာေနရာ မရွိၾကဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ လက္ယာရံ၊ ဉာဏ္ပညာမွာ ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာေရာက္လာတာကုိ အိပ္စရာေနရာမေပးဘဲ ေနၾကတာပါ။ ဒါနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကုိမွ ဒုကၡမေပးဘဲ ရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ျမတ္စြာဘုရားက်ိန္းစက္ရာ ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေဆာင္နားက သစ္ပင္ရင္းမွာ ထုိင္ရင္း၊ စႀကၤန္သြားရင္းနဲ႔ ညဥ့္အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဘုရားရွင္က ေက်ာင္းနားရပ္ေနတာ “ဘယ္သူလဲ” လို႔ေမးေတာ္မူတဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱရာက “တပည့္ေတာ္ သာရိပုတၱရာပါဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ”လို႔ ေမးေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာက ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါ တယ္။ မေထရ္စကားကိုၾကားရတဲ့အခါ ျမတ္ဗုဒၶက “ငါဘုရားရွိစဥ္မွာေတာင္ ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ရိုေသေလးစားျခင္းမရွိၾကဘူးဆိုရင္၊ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ၾကမွာလဲ” လို႔ ဓမၼသံေ၀ဂ
ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို စည္းေ၀းေစၿပီး “ရဟန္းတို႔ ဘယ္ရဟန္းက ေနရာဦး၊ ဆြမ္းဦးထုိက္ပါသလဲ၊ ဘယ္ရဟန္းကို အရိုေသေပးသင့္ပါသလဲ”လို႔ ဘုရားရွင္က ေမးေတာ္မူ
ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “အရွင္ဘုရား မင္းမ်ဳိးကလာတဲ့ ရဟန္းကို အရုိေသေပးထိုက္ပါတယ္”၊ “ပုဏၰားမ်ဳိးကလာတဲ့ရဟန္းကို အရိုအေသေပးထိုက္တယ္”၊ “သူေဌးကေနရဟန္းျဖစ္လာတဲ့ရဟန္းကုိ အရိုအေသေပးထိုက္တယ္” ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ၾကသလုိ တခ်ဳိ႕က ပဌမစ်ာန္ရတဲ့ရဟန္း၊ တခ်ဳိ႕က ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္ရတဲ့ရဟန္းကို အရိုအေသေပးထုိက္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာမ်ား၊ အဘိညာဥ္ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အရိုအေသေပးထုိက္တယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္တင္ၾက ပါတယ္။
အဲဒီလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတို႔ အခုသင္တို႔ေျပာတဲ့မင္းမ်ဳိး၊ သူေဌးမ်ဳိးစတဲ့ရဟန္းမ်ားဟာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။ အမွန္ေတာ့ ငါဘုရားသာသနာေတာ္တြင္းမွာ အစဥ္အတိုင္း ႀကီးသူကို ရွိခုိးျခင္း၊ ခရီးဦးႀကိဳဆိုျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၊ အရိုအေသျပဳျခင္း စတာေတြကို
ျပဳလုပ္ရမယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္၊ အရြယ္ဂုဏ္ႀကီးသူတုိ႔ကုိ အစဥ္အတုိင္း ရုိေသေလးစားရွိခုိးရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလဂုဏ္ျပည့္စံုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို သီလသိကၡာပုဒ္နည္းတဲ့သူက ရွိခိုးရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘမ်ားက ငါးပါးသီလသာရွိၿပီး၊ သီလရွင္က ရွစ္ပါး၊ ဆယ္ပါးသီလရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘက သီလရွင္ကို ရွိခုိးရပါမယ္။ တကယ္လို႔ မိဘက ဆယ္ပါးသီလယူထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိဘကို သီလရွင္က ရွိခိုးရပါမယ္။ က်န္တဲ့ေယာက်္ား၊ မိန္းမမ်ားကလည္း မိမိတုိ႔က သီလရွင္ထက္ သီလေဆာက္တည္ထားတာ နည္းေနရင္ ရွိခုိးရပါမယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သီလရွင္မ်ားဟာ ကုိးပါးသီလကုိ စတင္၀တ္ကတည္းက ယူထားၾကတာမ်ားတဲ့အတြက္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက သူတုိ႔ထက္ သီလေဆာက္တည္ထားတာနည္းေနရင္ ရုိေသေလးစား ရွိခုိးရပါမယ္။ တန္းတူျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အသက္သိကၡာငယ္သူက ရုိေသေလးစား ရွိခုိးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါ။
ဒါျပင္ ျမတ္ဗုဒၶက သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားရွိခုိးျခင္းေၾကာင့္ မိမိမွာ အျပစ္မရပါဘူး။ မိမိရွိခုိးရုိေသေလးစားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကသာ သူ႔မွာရွိခုိးထုိက္ တဲ့ဂုဏ္ေတြ မရွိရင္ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေပးတာ၊ ေလးစားတာ၊ ရွိခုိးတာဟာ မိမိအတြက္ မေကာင္းက်ိဳးမခံစားရဘဲ သက္ရွည္၊ ဆင္းလွ၊ ခ်မ္းသာရ၊ ဗလ၊ ဉာဏ္ပညာ ဆုိတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားသာရလုိ႔ သူတစ္ပါးကုိ ရုိေသေလးစားမႈျပဳဖုိ႔ ၀န္းမေလးသင့္ပါဘူး။ မိမိက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ရုိေသေလးစားျခင္းမျပဳမိဘူးဆုိရင္သာ အဲဒီလူဟာ ျဖစ္ေလရာမွာ
ႏံုးခ်ာတဲ့မ်ိဳးႏြယ္တြင္ ေပါက္ဖြားလာရၿပီး ဘ၀မွာ အၿမဲတမ္းႏံုျခာေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာန္မာနဆုိတာဟာ မထားသင့္တဲ့ေနရာမွာ လံုး၀မထားမိဘဲ တစ္ခါတေလ နဂါးမွန္းသိေအာင္ အေမာက္ေထာင္ျပသင့္တဲ့ေနရာသာ မာန္မာနကုိ ထားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာလည္းတကယ္လိုအပ္တဲ့အခါမွသာ ထုတ္သံုးရမဲ့ စကားပံုျဖစ္ပါတယ္။ မလုိအပ္ဘဲ သြားသံုးမိရင္ ဒီစကားပံုဟာလည္း မိမိကုိ ဒုကၡစပါယ္ရွယ္ ေပးပါလိမ့္မယ္။
တစ္ဖန္ သီလယူျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာျပရမယ္ဆုိရင္
*************************************
သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားဟာ ကုိးပါးသီလေဆာက္တည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလ၊ ကုိးပါးသီလ ယူခ်င္တဲ့လူမ်ားကုိ သီလေပးႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း အဂၤုတၱရ တိကအ႒ကထာမွာ “ဥေပါသထဒိ၀ေသ ပန ပါေတာ၀ ဘိကၡဳႆ၀ါ ဘိကၡဳနိယာ၀ါ ဒသသီလ လကၡဏာညဳေနာ ဥပါသကႆ၀ါ ဥပါသိကာယ၀ါ-ဥပုသ္သီလခံယူရာမွာ ရဟန္းထံျဖစ္ေစ၊ ဘိကၡဳနီမထံျဖစ္ေစ၊ သီလလကၡဏာကိုသိတဲ့ ဥပါသကာ၊ ဥပါသိကာမထံျဖစ္ေစ သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ေၾကာင္း မိန္႔ဆုိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သီလရွိသူထံမွသာ သီလယူႏိုင္တာမဟုတ္ဘဲ သီလလကၡဏာကိုသိသူ၊ သီလကုိအစဥ္မွန္မွန္ အေရွ႕ကတိုင္ေပးႏိုင္သူ မည္သူ႔ထံမွမဆို
ေဆာက္တည္လုိ႔ရပါတယ္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း သီလကိုအစဥ္အတုိင္း မွန္မွန္ဆိုႏုိင္ရင္ အိမ္ေရွ႕ဘုရားစင္မွာျဖစ္ေစ၊ သြားရင္းလာရင္းလမ္းႀကံဳလုိ႔
ေစတီပုထုိးမ်ားေရွ႕မွာျဖစ္ေစ သီလေဆာက္တည္လုိ႔ ရပါတယ္။ သီလယူတဲ့အခါ မိမိေဆာက္တည္ထားတဲ့သီလကုိ မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ သႏၵိ႒ာန္ျပတ္သားဖုိ႔သာ အဓိကက်ပါတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ သီလယူတဲ့အခါမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ရဟန္းသံဃာမ်ားထံ သီလယူရသလဲဆုိရင္ မိမိသီလေဆာက္တည္ထားတာကုိ ဆရာေတာ္မ်ား၊ နေဘးလာေရာက္ သီလယူသူမ်ား သိရွိၾကတဲ့အတြက္ မိမိသီလက်ိဳးေပါက္မဲ့ဟာကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္လုိ႔ပါ။ တကယ္လုိ႔မ်ား မိမိက သီလတစ္ပါးပါးကုိ က်ဳးလြန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာရင္ “ေအာ္-ငါသီလက်ိဳးရင္ ငါ့ကုိအျပစ္ေျပာမဲ့လူေတြ၊ ငါသီလက်ိဳးရင္ ငါ့ကုိလူမိုက္လုိ႔ ထင္ျမင္မဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါလား”လုိ႔ေတြးမိၿပီး မိမိသိကၡာမက်ေအာင္၊ မိမိအရွက္မရေအာင္ထိန္းတဲ့အေနနဲ႔ သီလမက်ိဳးေအာင္ ထိန္းႏုိင္ဖုိ႔ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိေတြးမိၿပီး သီလမက်ိဳးေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္တာဟာ လူသူပရိသတ္မ်ားတဲ့ ေနရာမွာ၀ုိင္းစုၿပီး ဆရာေတာ္မ်ားထံ သီလယူျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးပါ။ ဒါျပင္ မိမိသီလယူတဲ့အခါ ေက်ာင္းကန္ဘုရားတုိ႔မွာေနျခင္းေၾကာင့္ အကုသုိလ္အမႈမ်ားကုိ ေတြးေတာႀကံစည္ျခင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မဲ့အစား တရားဘာ၀နာပြားလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားနာလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားစာအုပ္ဖတ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အခ်င္းခ်င္း တရားစကားေဆြးေႏြးလုိ႔ျဖစ္ေစ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစေအာင္လုိ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားမွာသြားၿပီး သီလေဆာက္တည္ခုိင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
သီလရွင္ေလးမ်ိဳး
***********
ဒါနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ဆပ္စပ္မိလုိ႔ သဂၤဇာဆရာေတာ္ရဲ႕ သီလရွင္ေလးပါးရွိေၾကာင္း ဥပမာသမူဟဂီရတၱမက်မ္း၊ သဂၤဇာဆရာေတာ္ စကားပံုေပါင္းခ်ဳပ္မွာ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာကုိလည္း အမွတ္ရတာနဲ႔ ေရးသားလုိက္ပါတယ္။ သဂၤဇာဆရာေတာ္ဟာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားရဲ႕ ပင့္ဖိတ္မႈေၾကာင့္ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကုိၾကြလာတဲ့အခါ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားက ဆရာေတာ္ကုိ လွဴဖြယ္မ်ား လာေရာက္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္လည္း ဆရားေလးမ်ားကုိ စကားစပ္မိတာနဲ႔ နင္တုိ႔ မယ္သီလဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိလဲဆုိတာ သိၾကလား။ အဲဒီလုိေမးေတာ့ ဆရားေလးမ်ားလည္း ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနၿပီး တပည့္ေတာ္တုိ႔ မယ္သီလဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆုိတာ မသိပါဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က
(၁) ရွစ္ပါးသီလႏွင့္၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကုိ စီးျဖန္းႀကိဳးကုတ္အားထုတ္ၿပီး ပရဟိတအလုပ္ လုပ္တဲ့ သီလရွင္ကုိ မယ္သီလလုိ႔ ေခၚတယ္။
(၂) အရပ္တကာသုိ႔ လွည့္ပတ္ၿပီး အၿမဲဆြမ္းဆန္အသျပာ အလွဴခံေနကာ ေက်ာင္းတြင္းမွာမေနတဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီေလလုိ႔ ေခၚတယ္။
(၃) ေတာင္အရပ္နဲ႔မတဲ့ျပန္ ေျမာက္အရပ္သြားလုိက္။ တစ္ခါ ေျမာက္အရပ္သြားေတာ့ ေျမာက္အရပ္နဲ႔ မတဲ့ျပန္ျဖစ္လုိက္။ တစ္ဖန္ အေရွ႕အရပ္နဲ႔မတဲ့ျပန္ အေနာက္အရပ္လန္ျဖစ္ေနတဲ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ အေနမမွန္တဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီလံလုိ႔ ေခၚတယ္။
(၄) မိမိအေဖာ္မ်ား တစ္ျခားသြားေနခ်ိန္ ဆန္လုိက္ခုိးၿပီး မိမိထဲသုိ႔ မရုိးသားတဲ့နည္းနဲ႔ ဆန္ခုိးေရာတဲ့သီလရွင္ကုိ မယ္သီေလာလုိ႔ ေခၚတယ္။
ဒီေလးေယာက္မွာ ပထမတစ္ေယာက္သာ ခ်ီးမြမ္းထုိက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္တုိ႔လည္း မမုိက္ၾကနဲ႔ဟု ေျပာဆုိၿပီး ျပန္လြတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါက သဂၤဇာဆရာေတာ္မိန္႔ခဲ့တာကုိ ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္မိလုိ႔ အမွတ္ရတာနဲ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ သိခ်င္လုိ႔ ေမးထားၾကတဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာေတာ့ မပါပါဘူး။
ယခုေလာက္ဆုိ ရွင္းျပရင္ သီလရွင္ျဖစ္ေပၚလာပံုနဲ႔ပတ္သတ္တာကအစ သီလရွင္ ဆုိင္ရာမ်ားကုိ အားလံုးနားလည္ေလာက္ၿပီလုိ႔ ထင္ျမင္ပါတယ္။ အားလံုး ဗဟုသုတအသိဉာဏ္မ်ား တုိးပြားၾကၿပီး မိမိတုိ႔ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာ
ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ဆရာေတာ္အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
World Of Wisdom
No comments:
Post a Comment