လြန္ခဲ့ေသာ အနွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ကာလက ဦးခ်မ္းသာ၊ ေဒၚခင္မီတို႔ဟာ ရန္ကုန္ျမဳိ႔ရဲ႔ ဆင္ေျခဖုံုး ရပ္ကြက္ေလးမွာ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့မိသားစု အျဖစ္သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းကေကာ ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားေတြကပါ ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ ေလးစားၾကတဲ့ မိသားစုေလးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးခ်မ္းသာ တုိ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းစီးပြားေရးေလး နဲ႔ အခ်မ္းသာၾကီးမဟုတ္ေတာင္ မေၾကာင့္မက် မေတာင့္မတ ဘ၀မ်ိဳးနဲ႔ေနနိုင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔မွာ သားသမီးသံုးေယာက္ နဲ႔ ဘ၀ကိုစိုးရိမ္ေၾကာင့္က်စရာမလို ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာပါ။
ဦးခ်မ္းသာက လည္း နံမည္နဲ့လိုက္ေအာင္ အလႈအတန္း၊အေပးအကမ္းရက္ေရာ တတ္တာေၾကာင့္ေျခြရံ သင္းပင္းလည္း အလြန္မ်ားလွပါတယ္။ လစဥ္ သီတင္းသီလေစာင့္တည္ျခင္း အျပင္ အခါအခြင့္ သင့္တိုင္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၀ိပသနာတရားစခန္းေတြကို လည္းမၾကာခဏ အလွ်င္းသင့္သလို ၀င္ျပီး တရားအား ထုတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခႏၱာကိုယ္ၾကီးနဲ႔ဖြဲ႔ စည္းထားတဲ့ လူပီပီ ေရာဂါေ၀ဒနာကိုလည္း ခံစားၾကရတာ ဓမၼတာမို႔ အသက္ငါး ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္အရြယ္ေလးနဲ႔ နားမက်န္းျဖစ္ျပီးဦးခ်မ္းသာ ေသဆံုး သြားခဲ့ရရွာ ပါတယ္။
ဦးခ်မ္းသာ ေသဆံုးျပီးေနာက္ ေလး၊ငါးရက္ေလာက္အၾကာမွာ မိမိေယာက်္ား ဦးခ်မ္းသာ မကၽြတ္ မလြတ္ပဲ ျပိတၱာဘ၀ကို ေရာက္ရွိေနျပီး အိမ္မွာသာတြယ္ကပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ေဒၚခင္မီ ခံစားသိရွိေန ခဲ့ပါတယ္။ ညဘက္အိပ္ရင္မိမိအနား တစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိေနသလိုခံစားခ်က္ မ်ားအျပင္ ဦးခ်မ္းသာ အသက္ ရွိစဥ္က သံုးစြဲခဲ့တဲ့ေရ ေမြးနံ႔ကို ရရေနတတ္ပါတယ္။ ရက္လည္တရားနာရင္ ကၽြတ္မွာပါေလ ဆိုျပီး ေဒၚခင္မီေတြးခဲ့ေပမဲ့ ရက္လည္တရားရားနာျပီး မိမိခင္ပြန္းဦးခ်မ္းသာကို အထူးနံမည္ဖိတ္ေခၚ တရားနာ၊ ေရစက္ခ် အမၽွေ၀ခဲ့ေပမဲ့ ဦးခ်မ္းသာရဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြဟာ ဆက္ျပီး ရွိေန ဆဲပါပဲ။ ဒါနဲ႔ တစ္လျပည့္ေတာ့ တစ္ခါ ဦးခ်မ္းသာအတြက္ရည္စူးျပီး တရားနာ၊ ေရစက္ခ်ျပီး အမွ်ေ၀ျပန္ပါတယ္ ။ ဒီတစ္ခါလည္း ထူးမျခားနားပါပဲတဲ့။ ဒါနဲ႔ မိမိခ်စ္လင္အတြက္ ဘ၀ကူးေကာင္းေစခ်င္ေသာ ေစ တနာနဲ႔ ေဒၚခင္မီအားမေလ်ွာ့ပဲ နွစ္လျပည့္မွာမွာလည္း ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြကို ပင့္ဖိတ္ျပီး တရားနာ ၊ ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ျပန္ပါတယ္။ က်န္ၾကားရက္ေတြမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးအားနံနက္ အာရံုဆြမ္းကပ္တိုင္း ဦးခ်မ္းသာအတြက္ ရည္စူးျပီးေန့စဥ္ အမွ်ေ၀ဆုေတာင္း ခဲ့ေပမဲ့ ဦးခ်မ္းသာကေတာ့ ဆက္ျပီးရွိေနျမဲရွိေနတုန္းပါပဲတဲ့။ ဦးခ်မ္းသာဆံုးျပီး သံုးလေလာက္ မွာေတာ့ ေဒၚခင္မီ တစ္ေယာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အျဖစ္ ရပ္ကြက္အတြင္းမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္း ဘုရားဖူးဖို႔လိုက္လာခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚခင္မီတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘုရားလည္းဖူးရင္း မိမိခင္ပြန္းကိုလည္းထို ဘုရားဖူးရတဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ရပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းျပီးအမွ်ေ၀ေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း မေကြးတိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ ေျမလတ္ျမိဳ့ေလးတစ္ျမို႔မွာ ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း ပရိတ္ရြတ္ရင္ ရာ၀င္အိုးေလာက္ရွိတဲ့ ႏွမ္းဆီေတြနဲ႔ စဥ့္အိုးၾကီးေတြအတြင္းမွ ဆီမ်ားဆူေ၀က်လာတယ္ဆိုျပီး နံမည္ေက်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ့ ဂုဏ္သတင္းက လည္းေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာ္ၾကား ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းရွိဘုရားမ်ားကို ဖူးအျပီးအျပန္ ထိုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကိုလည္း ၀င္ေရာက္ဖူးေမ်ွာ္ၾကရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကျပီး အျပန္မွာ ဧရာ၀တီျမစ္အေရွ့ ဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအိမ္မွာ ကားကိုခဏအပ္ခဲ့ၾကျပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကိုဇက္နဲ႔ ျဖတ္ကာ ကူး လာၾကျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဆီကို ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးဆီ ၀င္ေရာက္ ဖူးေမ်ွာ္ၾကရန္ ခြင့္ေတာင္းၾကျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသတင္းသံုးရာ ေက်ာင္းေဆာင္အေပၚထပ္ကို တက္ ခဲ့ၾကပါတယ္။
သူတို႔လူအုပ္ ၀င္၀င္ လာျခင္း ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးမွ မ်က္လႊာကို ပင့္ၾကည့္ျပီး “ ေအာ္..ေအာ္…ဒကာၾကီး တို႔လာတာ…ရွစ္ေယာက္ေတာင္မွကိုး” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚခင္မီတို႔ လည္းဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားၾကျပီး မိမိလူေတြကိုျပန္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ေဒၚခင္မီတို႔ ဘုရားဖူးထြက္လာၾကတာ ခုနွစ္ေယာက္ တည္းသာရွိတာပါ။ ဒါနဲ႔ ေဒၚခင္မိတို႔ထဲက အသက္နဲနဲၾကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္က လက္အုပ္ခ်ီျပီး “မွန္လွပါ… တပည့္ေတာ္တို႔..ခုနွစ္ေယာက္ပါ ဘုရား” လို႔ ျပန္ေလ်ွာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ေလွကားထိပ္က တံခါးနားကို လွမ္းၾကည့္ျပီး “ဘုန္းၾကီး ျမင္တာေတာ့………ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ပါလာပါေသးတယ္” လို႔ ျပန္မိန္႔ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွာ ေဒၚခင္မီလည္း သေဘာေပါက္သြားျပီး မ်က္ရည္သြင္သြင္ က်လာကာ “မွန္လွပါ………..တပည့္ေတာ္မ ေယာက်္ားကိုခ်မ္းသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ဘုရား…တပည့္ ေတာ္ အမ်ိဳးသား ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာပါ..တပည့္ေတာ္ စိတ္ထင္ မကၽြတ္မလြတ္ပဲ တပည့္ေတာ္ေနာက္ကို လိုက္လိုက္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ဘုရား” ဟု လက္အုပ္ခ်ီ ကာ ေလ်ွာက္ ထားေျပာဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုရားဖူးအဖြဲ႕ေတြလည္း မ်က္စိျပဴးကာ တစ္လမ္းလံုးေနာက္က မျမင္ရတဲ့ပရ ေလာကသားလိုက္လာပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ ကုန္ၾကပါ တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ေဒၚခင္မီကိုၾကည့္ျပီး ဆက္မိန့္ပါတယ္။ “မပူပါနဲ႔ ဒကာမၾကီး..ဒီဒကာၾကီးဟာ… ကၽြတ္ခ်ိန္တန္ လို႔ ..ဘုန္းၾကီးဆီထိ ေရာက္ ေအာင္ လိုက္လာနိုင္တာပဲ…ကဲ..ကဲ…ဒကာၾကီးကို ဘုန္းၾကီးေမးခ်င္တာရွိ တယ္.. တရားလည္း ေဟာခ်င္တယ္…
ဒကာမၾကီး သေဘာတူလား” လို႔ ျပန္ေမးပါတယ္။ဒီေတာ့ ေဒၚခင္မီလည္း ၀မ္းသာအားရ နဲ႔ “သေဘာမတူစရာမရွိပါဘူး..ဘုရား” လို႔ ျပန္ေလ်ွာက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက တံခါးဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ “ကဲ..ဒကာေမာင္ခ်မ္းသာ…မင္းသင့္ေတာ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကတစ္ဆင့္.. စကားေျပာၾကတာေပါ့…မင္းအေၾကာင္းကို က်န္တဲ့ သူေတြလည္းသိျပီး သံေ၀ဂ ယူနိုင္ ေအာင္ မင္းသင့္ေတာ္မဲ့ စကားေျပာနိုင္မဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကေနဆက္သြယ္ ျပီး ေျပာၾကတာေပါ့” လို႔ အမိန္႔ရွိလိုက္ျပီး…အခန္းတြင္းမွာ ခဏတာမွ်ျငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေလာက္ၾကာမွ ေဒၚခင္မီရဲ့ ခႏၱာကိုယ္ဟာ လႈတ္ရမ္းျပီး သိသိသာသာ တုန္ယင္လာခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မ်က္ရည္ ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ကာ ေခါင္းၾကီးကိုအတင္း ငံု႔ျပီးထိုင္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဦးခ်မ္းသာ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ေနတဲ့ ေဒၚခင္မီကို လွမ္းၾကည့္ျပီး “ဒကာၾကီး… ရဟန္း သံဃာ ကိုေတြ႔တာေတာင္ မရွစ္ခိုးေတာ့ဘူးလား” လို႔ မိန္႔ေတာ့မွ ဆရာေတာ္ၾကီးကို လွမ္းၾကည့္ျပီး ဦးသံုးၾကိမ္ခ်ျပီး ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက “ဒီဘ၀မွာေတာင္ ရဟန္း သံဃာကို ကိုးကြယ္ရမွန္းသိေသးရင္ ဒကာၾကီးရဲ့အတိတ္ဘ၀ကပါရမီက လည္းနဲမွာမဟုတ္ဘူး…ဘာလို႔ နိမ့္က်တဲ့ ဒီလျိုပိတၱာ ဘံုမွာေရာက္ေနရတာလည္း” လို႔ ဦးခ်မ္းသာ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ေနတဲ့ ေဒၚခင္မီဘက္ကို လွည့္ျပီးေမးပါတယ္။ ေဒၚခင္မီက ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ျငိမ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး က ေနာက္ထပ္ျပန္ျပီး ထပ္ေမးကာမွ “ တပည့္ေတာ္..ေရာဂါသည္းေတာ့ ..အရင္က က်င့္ခဲ့ဘူးတဲ့ ၀ိပသနာ တရားေတြကို ျပန္ဆင္ျခင္ျပီး ခႏၱာကိုယ္ကို ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလနဲ႔ သတိကပ္ေနခဲ့ပါတယ္ ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ရဲ့ အမ်ိဳးသမီးက တပည့္ေတာ္ရဲ့ လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ျပီး အားေပးစကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဲ့စိတ္ထဲမွာ ငါေတာ့ငါ့မိန္းမကို ခြဲခြာရေတာ့မယ္ဆိုျပီး ၀မ္းနည္းစိတ္ျဖစ္လာ ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အခိုက္ေလးမွာပဲ တပည့္ေတာ္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္ ဇနီးကို စြဲလမ္းစိတ္နဲ႔ ဇနီးသည္အနားက မခြာပဲတစ္ေကာက္ေကာက္လုိက္ ေနခဲ့ပါတယ္ တပည့္ေတာ္ကို အမွ်ေ၀တာလည္း ၾကားရပါတယ္..ဒါေပမဲ့.. တပည့္ေတာ္ သာဓုေခၚ လိုက္ရင္ ဇနီးနဲ႔ေ၀းရမွာ ေၾကာက္လို႔သာဓု မေခၚခဲ့တာပါ…ဘုရား” လို႔ ျပန္ျပီးေ လ်ာက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ”ငါ့ေတာင္ေပၚကို ေတာ္ရံုတန္ရံု လာလို႔ မရဘူး ဒကာၾကီးလာလို႔ရတယ္ဆိုတာ ဒကာၾကီးရဲ့ ကုသိုလ္ကံအဟုန္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးခဲ့လုိ႔ပဲ…” လို႔ျပန္မိန္႔ ျပီးဦးခ်မ္းသာကို တရားေဟာပါတယ္။ ခုလိုနိမ့္က်တဲ့ ျပိတၱာဘံုဘ၀ကို တြယ္မက္မေနရန္နဲ႔ အရင္ဘ၀ကသာ ဇနီး ေမာင္နွံေပမဲ့ ခုဘ၀ျခားေနလို႔ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ ေၾကာင္း ရွင္ျပျပီးတရားေဟာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဇနီးသည္ကို တြယ္မက္ေနတဲ့ ဦးခ်မ္းသာ ကို ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ယူျပီး ေဟာေျပာလိုက္ရပါတယ္။
တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေဟာေျပာတရားျပ ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးခ်မ္းသာက ျပိတၱာဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္ျပီး သာဓုေခၚ ပါမည့္အေၾကာင္း ဇနီးသည္ကိုဆက္ျပီး မခင္တြယ္ပဲ ေနာက္ကဆက္မလိုက္ေတာ့ပါဘူး ဆိုသည့္ အေၾကာင္း.. ကတိေပးကာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအားဦးသံုးၾကိမ္ခ်ျပီး ဦးခ်မ္း သာ၏ ၀ိဥာဥ္စြဲ ကပ္ေနေသာ ေဒၚခင္မီမွာလည္း ထိုင္ေနရာမွာ ေဘးကိုတစ္ေစာင္းေလးျဖည္းညွင္းစြာလဲက်ကာ သတိခဏ မွ်ေမ့သြားပါတယ္။ ေနာက္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အၾကာ မွ သတိျပန္လည္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ေဒၚခင္မီကို “ဒကာမၾကီး…ဒကာမၾကီးခင္ပြန္းအတြက္ စိတ္မပူေတာ့နဲ႔ ..ဒီေန႔ ညေန ျမိဳ့ထဲကို ဆင္းျပီး လႈဖြယ္ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ထီး၊ သကၤန္း၊ ဖိနပ္ေတြ သြား၀ယ္ျပီး သံဃာေတာ္ေတြကို ဒကာၾကီး ေမာင္ ခ်မ္းသာကို ရည္စူးျပီးလႈလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ နံနက္အာရံုဆြမ္း ယာဂု ကိုလည္း ဒကာၾကီး ေမာင္ခ်မ္း သာကိုရည္စုူးျပီး ဘုရားရွင္နဲ႔တစ္ကြ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြကို လႈေပးပါ” လို႔ျပန္မိန္႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဒၚခင္မီတို႔ လူစုလည္း ေက်ာင္းကလူေတြေခၚျပီး ေလးမိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ျမိဳ့ထဲကို ဆင္းကာ လႈဖြယ္ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ကာ ထိုညက ေက်ာင္းမွာ ပဲ အိပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ အာရံုဆြမ္း ယာဂုဆြမ္းကို ဘုရားကိုရည္စူးျပီးကပ္လႈကာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးနဲ့ တစ္ကြသံဃာေတာ္ မ်ားကိုအာရံုဆြမ္းကပ္လႈျပီး သကၤန္း စတဲ့ လႈဖြယ္ပစၥည္း ေတြနဲ႔ ကပ္လႈပူေဇာ္ကာ ဦးခ်မ္းသာကို နံမည္တပ္၍ အမွ်ေ၀ျပီး သာဓု ေခၚၾက ပါတယ္။ ထူးဆန္းစြာပဲ သာဓု သံုးၾကိမ္ေခၚအျပီးမွာေတာ့ အမည္မေဖာ္နိုင္တဲ့ အေမႊးနံံ႔သင္းသင္းေလး က ေက်ာင္းတိုက္အေပၚထပ္တစ္ထပ္လံုးေမႊးေန ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက “ ဒကာၾကီးေတာ့ ေကာင္းရာဘံုဘ၀ ကိုေရာက္သြားပါျပီ…ဒကာမၾကီး” လို႔ အမိန္႔ရွိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚခင္မီ ရဲ့ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္းခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြလည္လာျပီး ကိုခ်မ္းသာေရ နႈတ္ဆက္လိုက္ ပါတယ္ လို႔တိုးတိုးေလးေရ ရြတ္ရင္း…………။ ကဲ….ရြာသူ ရြာသားေတြလည္း အေသမဦးခင္ ဥဏ္ဦးကာ ကၽြတ္တန္း၀င္နိုင္ၾကပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ မွက္ခ်က္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးနွင့္ ဦးခ်မ္းသာ ေျပာေသာစကားလံုးအေမးအေျဖ မ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ဆန္းၾကယ္လြန္းေ သာေၾကာင့္ မေဖာ္ျပေတာ့ ပဲ အက်ဥ္းျခံဳးကာ အတိုခ်ဳပ္ျပီးေရးလိုက္ပါသည္။ c
redit to ေရႊျမန္မာမ်ား
Post by:ေမာင္မိုးတိမ္
By သရဲ သဘက္ ဘီလူး အစရွိေသာ - ေပတေလာကသားမ်ားအေၾကာင္း
No comments:
Post a Comment