အေျခခံ၀ိပႆနာရႈနည္းအက်ဥ္း

စကားဦး

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အမွာစကားေတာ္တစ္ရပ္ရွိသည္။ ယင္းကား  - ၀ိပႆနာအလုပ္ကို တကယ္တမ္း ႀကိဳးစား အားထုတ္သူသည္ တစ္ရက္ကို ေျခာက္ပုံစု တစ္စုကိုခ်န္ထား က်န္ငါးစုကို ရႈမွတ္မႈႏွင့္ မကင္းေစရ -ဟူေသာ စကားပင္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ပါ မိမိေရးမည့္ ဣရိယာပုထ္ေလးပါးျဖင့္ ရႈမွတ္ပုံအက်ဥ္းသည္ စာ ဖတ္သူတို႔ကို သေဘာတရား နားလည္ေစႏိုင္ေသာ အဆင့္သုိ႔သာ ေရာက္ေစႏို္င္လိမ့္မည္။ မိမိအိမ္တြင္ အစမ္းရႈမွတ္မႈ ျပဳႏို္င္ရန္သာ အေထာက္အကူျပဳပါလိမ့္မည္။ တကယ္နည္းက်က် သိလိုလ်င္ ရန္ကုန္မဟာစည္ႀကီး၊ စိန္ပန္း မဟာစည္စသည့္ ရိပ္သာတို႔သို႔ သြားေရာက္ရႈမွတ္ႀကပါရန္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ မိမိ ကိုယ္ကို ခ်င့္ခ်ိန္၍ ဆရာရွိသင့္လ်င္ ရွိရပါလိမ့္မည္။ သုိ႔မွသာ ေနာက္ဆက္တြဲ မိမိတို႔ရႈျမင္မႈတို႔ကို ေထာက္ျပေဆြးေႏြးမည့္ ကမၼ႒ာနာစရိယ၏ အကူညီရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပါရမီအလို႔ငွာ ရႈမွတ္လိုသူတို႔အဖို႔မူ အိမ္တြင္ရႈႏုိင္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ႀကီးတြင္ အိမ္၌သတိမလြတ္ပဲ ရႈရန္မလြယ္ကူေတာ့ေသာ ေခတ္ျဖစ္ေနသည္ကို သတိျပဳရပါမည္။

 

ထိုင္၍ရႈပုံ

ထုိင္နည္းႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ မဟာပလႅကၤ = ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္ေခြထိုင္ နဲ႔ အၯပလႅကၤ = တစ္ဖက္ေခြျပီး တစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ထားသည့္နည္းျဖစ္သည္။ တရားနာရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသားတို႔က ပထမနည္းျဖင့္ထိုင္ျပီး အမ်ိဳးသမီးတို႔က ဒုတိယနည္းျဖင့္ ထုိင္ေလ့ရွိႀကသည္။ တရားနာလ်င္ လက္အုပ္ခ်ီ၊ တစ္လုံးမက်န္ မွတ္ျပီးနာပါ။ လက္ကိုေဘး မေထာက္ပါႏွင့္။ တရားထုိင္မည္ဆိုလ်င္ ခါးကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ထားပါ။ ေလကိုရႈသြင္းေတာ့ ဗုိက္ကေဖါင္းလာတယ္ အဲဒါကို ေဖာင္းတယ္၊ ေလကိုရႈိက္ထုတ္ေတာ့ ဗိုက္က ပိန္က်တာကို ပိန္တယ္၊ စိတ္ကအျပင္အာရုံေရာက္ရင္ ေရာက္တယ္၊ နာရင္ နာတယ္ က်င္ရင္ က်င္တယ္မွတ္၊ ထိုင္ရာကေန ထရင္ ထတယ္လို႔သိ၊ ရပ္ရင္ ရပ္တယ္လို႔ သိ၊ မ်က္လႊာခ်ထားပါ၊ မျမင္ရရာ ကိေလသာ သူ႔ဟာသူျငိမ္းတယ္တဲ့။ အမွတ္ဆက္ႏိုင္သမွ် ဆက္ပါေစ။ အရွင္အာနႏၵာလို အမွတ္မလြတ္ရင္ အရွင္အာနႏၵာတို႔ေတာင္မွ ဣရိယာပုထ္ေလးပါးကေန အလြတ္ျဖစ္ျပီး တရားရတယ္။ စကားမေျပာရပါ၊ တရားအေႀကာင္း ဘုရားအေႀကာင္း သံဃာအေႀကာင္းေျပာတာ ေကာင္းပါ၏။ သို႔ေသာ္ ကုသိုလ္ခ်င္းယွဥ္ ရင္ တရားအားထုတ္တဲ့ကုသိုလ္က ပိုျမတ္ပါသည္။ ဒါေႀကာင့္ စကားမေျပာပါႏွင့္။ မိမိ၀မ္းဗုိက္ကို စိတ္ျဖင့္ စူးစုိက္ႀကည့္ပါ။ ေဖာင္းျခင္း ပိန္ျခင္းသေဘာ ထင္ေအာင္ႀကည့္ပါ။ မထင္ရွားလ်င္ ၀မး္ဗုိက္ကို လက္ႏွင့္ ကပ္ထားႀကည့္ပါ။ ျမင္ျပီဆိုပါက ၀င္သက္အခိုက္ ၀မ္းဗုိက္ေဖာင္းႀကြေရြ႕ရွားလာတာ ကို ေဖာင္းတယ္၊ ထြက္ သက္အခိုက္ ၀မ္းဗုိက္ပိန္က်သြားတာကို ပိန္တယ္ဟု ရႈပါ။ မေႏွးမျမန္ရႈပါ။

 

မွတ္ခ်က္ = ၀မ္းဗုိက္သ႑ာန္ပညတ္ကို ရႈရာေရာက္သည္မဟုတ္ေလာဟု ေမးစရာကားရွိပါ၏။ အေျဖမွာ -အားထုတ္ခါစတြင္ ပညတ္ကိုေဖ်ာက္၍ ပရမတ္ကုိ ခ်က္ ခ်င္းရႈရန္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ထုိ႔ေႀကာင့္ စစခ်င္းတြင္ ပညတ္ကို ပါ ေရာ၍ရႈမွတ္ျပီးလ်င္ ဥာဏ္ရင့္သန္လာေသာအခါ ပညတ္အာရုံကိုေဖ်ာက္၍ ပရမတ္သုိ႔ေရာက္လာပါ လိမ့္မည္။ ၀ိပႆနာ၏ သေဘာအမွန္ကား ဒြါရေျခာက္ပါးတြင္ ထင္ရွားလာေသာ ရုပ္နာမ္တို႔ကို ရႈမွတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ ရႈမွတ္သူတို႔အဖို႔ သတိအား သမာဓိအား နည္းေနေသးေသာေႀကာင့္ ထိုသုိ႔အလုံးစုံ ရႈရန္ မလြယ္ကူ။ အသက္ရႈရိုက္မႈကို ပုံမွန္အတုိင္းထားပါ၊ ျပဳျပင္စရာမလိုပါ။ ျပဳျပင္လိုက္လ်င္ ေမာဟုိက္၍ ဆက္လက္ရႈ မရပဲ ျဖစ္တတ္သည္။

ရႈမွတ္စဥ္အတြင္း စိတ္ကူးမ်ား လြင့္ေမ်ာျခင္းတို႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ထိုသုိ႔စိတ္ကူးမိလ်င္ အရင္းျဖစ္ေစ အဖ်ားျဖစ္ေစ မိေအာင္ဖမ္း၍ စိတ္ကူးတယ္ စိတ္ကူးတယ္ဟု ရႈပါ၊ ဤသည္ပင္ စိတၱာႏုပႆနာ မဟုတ္ေလာ။ စိတ္ကူးတို႔ လြင့္ေမ်ာသျဖင့္ ထိုသုိ႔စိတ္ျဖစ္သည္ကို အတင္းဖမ္းခ်ဳပ္ကာ မိမိကိုယ္ကုိ မေက်မနပ္စိတ္ျဖင့္ မြန္းႀကပ္ေနစရာ မလိုပါ။ မွတ္ပါမ်ားသည့္အခါ သမာဓိျဖင့္ လြင့္ေပ်ာက္မႈတို႔ ေလွ်ာ့ သြားႀကပါလိမ့္မည္။ လြင့္ရင္ လြင့္တယ္၊ စိတ္ကူးရင္ စိတ္ကူးတယ္-ဟုမွတ္ပါ။ ရႈမွတ္ေနစဥ္ ေညာင္း ရင္ ေညာင္းတယ္ဟုမွတ္၊ တစ္ေနရာရာမွ နာက်င္ေနပါက နာက်င္တယ္ဟုမွတ္၊ ထိုေ၀ဒနာမ်ားအေပၚ စူးစုိက္မွတ္ပါ။ ေပ်ာက္သည့္ေ၀ဒနာမ်ားလည္း ရွိမည္။ မေပ်ာက္ သည့္ေ၀ဒနာမ်ားလည္းရွိမည္။ အလြန္ တရာ ေညာင္းကုိက္လြန္းသျဖင့္ ေျခေျပာင္းလိုပါက ေျပာင္းစဥ္ကို သိေနလ်က္ ေျပာင္းတယ္ေျပာင္းတယ္ ဟုမွတ္၊ သတိမလြတ္ေစ ပါႏွင့္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သတိကုိ ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ေစပါႏွင့္၊ တစ္ခုသတိထား ရမည္မွာ ခႏၶာကိုယ္ကို သိပ္အလိုမလုိက္မိဖို႔ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို သိပ္အလိုလုိက္ လြန္းလ်င္ သမာဓိပ်က္ သည္။ သမာဓိပ်က္ပါမ်ားပါက တရားျမင္ရန္မလြယ္ကူႏုိင္။ ထို႔ေႀကာင့္ ခဏခဏအေျပာင္းအလြဲမလုပ္ပါႏွင့္ မွတ္ေနရင္း လက္စသည္တြင္ ယားမႈ တို႔ျဖစ္လာပါလ်င္ ယားတယ္ ယားတယ္ဟုမွတ္ပါ၊ တေျဖးေျဖးေပ်ာက္ ကြယ္သြားပါလိမ့္မည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သတိလြတ္သျဖင့္ ယားသည္ထင္မိေသာေနရာကို လက္ျဖင့္ ကိုင္မိ တတ္သည္။ ထိုအခါ ဘာမွမရွိသည္ကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ယားမႈတို႔ေပ်ာက္လ်င္ မူျဖစ္သည့္ ၊ ေဖါင္းတယ္္ပိန္တယ္ကို ျပန္၍မွတ္ပါေလ။ မူကုုိေတာ့ျဖင့္ မေမ့ႏွင့္။

 

စႀကၤံေလွ်ာက္ပုံႏွင့္ရပ္ပုံ

ထုိင္ရာမွထမည္ဆိုလ်င္ ထတယ္ ထတယ္ဟုမွတ္၊ ရပ္လ်င္ ရပ္တယ္ ရပ္တယ္ဟုမွတ္၊ ရပ္တယ္ဟု တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ မျပီးေစရ၊ အခ်ိန္နည္းနည္းႀကာပါေစ၊ ရပ္ေနခ်ိန္တြင္ ေျခအစေခါင္းအဆုံး စိတ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ႀကည့္ပါ ခႏၶာကိုယ္၏ ေတာင့္တင္းခက္မာျခင္းသေဘာကို ေတြ႕လိမ့္မည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ညာဖက္မွ စကာ ညာ- လွမ္း-တယ္-ဟု  ညာတြင္ ေျခႀကြမႈကို စိတ္ျဖင့္သိကာ လွမ္းတြင္ ေျခလွမ္းေနခ်ိန္ကို သိပါ။ တယ္ ဆုိေသာအခ်ိန္တြင္ ေျခခ်သည္ကို စိတ္ျဖင့္သိပါ။ ဤေနရာတြင္ ေျပာစရာရွိသည္မွာ အဘယ့္ေႀကာင့္ ညာဖက္မွ စေလွ်ာက္ရသနည္းဟူေသာေမးခြန္းပင္၊ ဘယ္ဖက္မွျဖစ္ေစ ညာဖက္ မွျဖစ္ေစ စေလွ်ာက္ႏိုင္ပါသည္။ ညာဖက္မွစရႈေစခ်င္သည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညာဖက္မွစ၍ လွမ္းႀကြေတာ္မူေလ့ရွိေသာေႀကာင့္ ဘုရားရွင္ကို အတုယူလ်က္ ေလွ်ာက္ေစလို၍ျဖစ္သည္။ (စိန္ပန္း မဟာစည္ဆရာေတာ္) မိမိအယူဆႏွင့္ မတူမွ်လ်င္ ႀကိဳက္သည့္ဖက္မွ စလွမ္းႏုိင္ပါသည္။ စရႈမွတ္ခ်ိန္တြင္ ညာလွမ္းတယ္ ဘယ္လွမ္းတယ္ဟု မွတ္ပါ။ ထိုညာလွမ္းတယ္ ဘယ္လွမ္းတယ္သည္ မိမိႏွင့္အဆင္မေျပ ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မွတ္၍အဆင္ေျပျပီဆုိလ်င္ ေသာ္လည္ေကာင္း စႀကၤံရႈမွတ္မႈကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းပါ၊ ေျပာင္းပုံမွာ ႀကြ-တယ္ ၊ ခ်-တယ္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ႀကြဟူေသာ အခ်ိန္တြင္ ေျခႀကြေနသည္ကို စိတ္ျဖင့္ သိေနရမည္၊ ခ်ဆုိေသာအခ်ိန္တြင္ ေျခခ်ေနသည္ကို စိတ္ျဖင့္သိေနရမည္။ ထပ္၍မွာလို သည္မွာ မျမန္မိေစ ရန္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္-ဟု လည္းေကာင္း ႀကြတယ္ ခ်တယ္-ဟု မွတ္ျပီး သည့္ေနာက္ သမာဓိရလာေသာအခါ ရႈမွတ္ မႈကို အေသးစိတ္ေစရန္ တစ္ဆင့္ေျပာင္းရပါေတာ့မည္။ ေျပာင္း ပုံမွာ - ႀကြ-တယ္ လွမ္း-တယ္ ခ်-တယ္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ တရားအလုပ္ကို တကယ္လုပ္ေသာ ေယာဂီသည္ ရႈမွတ္မႈ ႀကာလာသည္ႏွင့္အမွ် အမွတ္ပိုစိတ္လာရမည္။ သမာဓိပုိရလာရမည္။ ယခုျပခဲ့သည့္ စႀကၤံမွတ္ပုံမွာ လြယ္သည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း တကယ္ရႈႀကည့္ပါက မလြယ္သည္ကို သိလာရ ပါမည္။ တရားကို လြယ္ လြယ္ႏွင့္ရမည္ဟု ထင္မွတ္မထားပါႏွင့္ မိမိ၏ ၀ီရိယ၊သတိ၊သမာဓိကို ႀကိဳးစားစုိက္ထုတ္ပါ၊ တရားအား ထုတ္ေသာ ၊ ေယာဂီသည္ စရႈမွတ္ခ်ိန္တြင္ သမာဓိအားနည္းေသာေႀကာင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ရႈမွတ္မႈအားေကာင္း၍ သမာဓိရလာေလေလ ဣေျႏၵတို႔ျငိမ္ သက္ေလေလျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ေလွ်ာက္ေလရာ စႀကၤံလမ္းအဆုံးသို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေျခစုံရပ္၍ ေခါင္းအစေျခအဆုံး စိတ္ျဖင့္ျမင္ေအာင္ႀကည့္လ်က္ ရပ္-တယ္ ရပ္-တယ္ဟု မွတ္ပါ၊ ရပ္ခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္ေတာင့္တင္းေထာင္မတ္ေနျခင္းသေဘာတို႔ သိရွိလာ ပါမည္။ ထိုသို႔ရပ္ျပီးသည့္ေနာက္ လာရာစႀကၤံလမ္းသို႔ ျပန္လွည့္မည္ ဆိုေသာအခါ လွည့္စဥ္တြင္ လွည့္- တယ္ လွည့္-တယ္ဟု မွတ္ပါ။ ျမန္ျမန္မလွည့္ပါႏွင့္။ တရားရႈသူမွာ အမူအရာ လူနာႏွင့္တူရပါမည္။ က်န္းမာေရးေကာင္းသူအဖို႔ ရပ္ျခင္းစသည္မွာ လြယ္ကူေနမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူနာအဖို႔ ထိုသို႔ ျမန္ႏုိင္ လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ တရားရႈသူမွာလည္း ထို႔အတူပင္ သတိေမ့ေလ်ာ့ေနလ်င္ ျမန္ေနျပီး သတိေကာင္းကာ အမွတ္စိပ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ေျဖးေႏွးသြားသည္ကို ရႈသည့္ပုဂၢိဳလ္ကို သာမန္ႀကည့္၍ပင္ သိႏုိင္ပါသည္။ လွည့္ျပီး၍ စႀကၤံလမ္းသို႔ ေရွးရႈမိသည္ တြင္ ေခါင္းအစေျခအဆုံး စိတ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္မွတ္လ်က္ ရပ္-တယ္ ရပ္-တယ္ဟု မွတ္ပါ။ ထို႔ေနာက္ အထက္ပါနည္းအတုိင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းႏို္င္ပါျပီ။တစ္ခုသတိ ထားပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ မ်က္စိမွိတ္ျပီးမသြားပါႏွင့္ ခလုတ္တိုက္လဲတတ္တယ္၊ ေလးေတာင္ခန္႔ႀကည့္ပါ။

 

ေလ်ာင္း၍ရႈမွတ္ပုံ

လွဲအိပ္လိုလ်င္ လွဲခ်င္တယ္ လွဲခ်င္တယ္။ ေခါင္းအုံျဖင့္ လက္၊ေျခ၊ေခါင္း တစ္စုံတစ္ရာထိမႈကို ထိတယ္ ထိတယ္-ဟုမွတ္ပါ။ ထူးျခားမႈရွိလ်င္ ထူးျခားသည့္အေျခ အေနေပၚလုိက္၍ ရႈမွတ္ပါ။ ထူးျခားမႈမရွိ လ်င္ ေဖါင္းပိန္ကိုသာ ျပန္လည္ရႈမွတ္ပါေလ။ အိပ္လိုလ်င္ အိပ္ခ်င္တယ္-ဟုမွတ္ပါ။ သတိလြတ္၍မအိပ္ရ။ အားထုတ္ပါ မ်ားေသာအခါ အိပ္ခ်င္တယ္ဟုမွတ္လ်င္ ျပန္လည္ႀကည္လင္လာတတ္သည္။ ထုိအခါ ႀကည္ လင္တယ္ ႀကည္လင္တယ္ဟုမွတ္ပါ။ အိပ္ျခင္းသည္ ဘ၀င္စိတ္ျဖစ္သည္။ ထုိဘ၀င္စိတ္သည္ အစ စြာျဖစ္ေသာစိတ္၊ စုတိစိတ္ႏွင့္ အလားတူေသာစိတ္ျဖစ္ရကား အလြန္သိမ္ေမြ႕သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ခုိက္၌ မွတ္၍မရႏိုင္၊ အျခားအခ်ိန္တြင္ ႀကာျမင့္စြာ မျဖစ္တတ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္သာ ႀကာျမင့္စြာျဖစ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဘာကိုအာရုံျပဳသည္ ျဖစ္ေနသည္ကိ မသိရ၊ ထို႔ေႀကာင့္ မမွတ္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္ သည္။ ႏုိးလ်င္ ႏို္း တယ္ဟုမွတ္ စစရႈခ်င္းတြင္ ႏိုးသည္ကို မသိျဖစ္တတ္သည္။ ထို႔ေႀကာင့္ စစရႈခ်ိန္တြင္ မိမိဦးစြာေပၚသည္ကို ရႈပါ။ မ်က္ႏွာသစ္လ်င္ သုိ႔မဟုတ္ ေရ ခ်ိဳးလ်င္ သုိ႔မဟုတ္ ထမင္းစားလ်င္ သုိ႔မဟုတ္ အ၀တ္၀တ္လ်င္ ႀကည့္ျခင္း ျမင္ျခင္း လက္လွမ္းျခင္း ကိုင္ျခင္း ခပ္ျခင္း ယူျခင္း ေလာင္းျခင္း ေအးျခင္း ပြတ္တုိက္ျခင္း ျပင္ ၀တ္ျခင္း အိပ္ရာျပင္ျခင္း တံခါးဖြင့္ျခင္း ငုံ႔ျခင္း ထိျခင္း ခ်ျခင္း မ်ိဳျခင္းတို႔တြင္ တယ္တစ္လုံးကို မေမ့ပါႏွင့္။

 

အမွတ္တက္ပုံ

အားထုတ္၍ သမာဓိရလာလ်င္ ေဖါင္းတယ္ ပိန္တယ္ဟူေသာ နစ္ခ်က္ရႈမွတ္မႈမွ ဥပမာ = ထုိင္ခ်ိန္ တြင္ ေဖါင္းတယ္ ပိန္တယ္ ထုိင္တယ္ဟုလည္းေကာင္း ေလ်ာင္းခ်ိန္ တြင္ ေဖါင္းတယ္ ပိန္တယ္ ေလ်ာင္း တယ္ဟုလည္းေကာင္း သုံးခ်က္မွတ္ကာ တစ္ခ်က္တိုးမွတ္လာရပါမည္။ အမွတ္တိုးလာသည့္အဆင့္ မေရာက္ဟု စိတ္ထင္မိေသာ အခါ ပ်င္းလာတတ္သည္။ ထိုသို႔ပ်င္းလ်င္ ပ်င္းတယ္ ေပ်ာ္လ်င္ ေပ်ာ္တယ္ ဟုသာ အမွတ္မလြတ္ေစပဲ ရႈမွတ္ပါေလ။ ဤသို႔ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္မွတစ္ပါး က်န္အခ်ိန္အားလုံး တြင္ သတိ မလြတ္ေစပဲ ကိုယ္၊ ေ၀ဒနာ၊ စိတ္၊ ပရမတၳဓမၼတို႔ကို ရႈမွတ္ျခင္းျဖင့္ သတိပ႒ာန္အလုပ္ကို အားထုတ္ႏို္င္ႀက ပါေစ။

 

အထူးမွာထားခ်က္

ဤပိုစ့္အျပင္ ယခင္မိမိ ေရးခဲ့သည့္ ပိုစ့္သုံးခုကုိပါ ပူးတြဲေလ့လာေစခ်င္ပါသည္။ သို႔မွသာလ်င္ စာဖတ္သူ မ်ား ပိုမိုနားလည္လာပါလိမ့္မည္။ မိမိသည္ (စိန္ပန္းတြင္) မဟာစည္နည္းသာ ေလ့လာဖူးေသာေႀကာင့္ မဟာစည္နည္း ကို ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အျခားနည္းကို မေလ့လာဖူး၍ မေရးသားႏိုင္ျခင္းကို အစြဲႀကီး သည္-ဟု အထင္ မေရာက္ေစလိုပါ။ ေလ့လာအဆင့္မွ်သာရွိသည့္အျပင္ မဟာစည္ရိပ္သာတြင္းမွလည္း မဟုတ္ပါ။ ဤပိုစ့္ကုိ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၀ိပႆနာရႈနည္းက်မ္းႀကီး ပဌမတြဲ၊ဒုတိယတြဲတို႔မွ ထုတ္ႏႈတ္ေရးသား ထားေသာ ၀ိပႆနာရႈနည္း (အက်ဥ္းခ်ဳပ္)စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ထုတ္ႏႈတ္ေရး သားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၀ိပႆနာအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျမင္ျပီး ဘုရားကို ျမင္ႏိုင္ႀကပါေစ။ www.venkavinda.blogspot.com